Wanneer we van mevrouw S. weg mogen rijden we rechtstreeks naar Woolworths, de bottleshop en de K-mart voor de eerste boodschappen. Op het vliegveld hebben we (enthousiast als we waren) al een boodschappenlijstje gemaakt. Ondanks dat we een mooi gestructureerd lijstje hebben lopen we elk gangpad van de supermarkt zo'n 3 keer door. Na het shoppen zitten we dan ook al zowat aan de 10.000 stappen. Ik weet niet helemaal of het de bedoeling is om je 10.000 stappen te behalen terwijl je op zoek bent naar lekkere dingen om op te peuzelen, maar beter zo aan je stappen komen dan helemaal niet lijkt me. 

We zijn allebei behoorlijk moe en rijden daarna meteen door naar een mooie camping aan de zuidkant van Perth. De eerste camping waar we stoppen zit vol, gelukkig heeft een andere camping iets verderop wel een plekje voor ons. We hebben in plekje midden in de brandende zon, het is een dikke 40 graden en dat is bloedheet. Ik ben meteen blij met dit campertje, want deze heeft een luifel, dat had de vorige niet. De schaduw die de luifel biedt hebben we hard nodig.

Ook hebben we deze keer een vriezer en laat ze hier heel toevallig nou héél veel lekkere bijzondere soorten magnums hebben.. Ergens in de middag doen we half een dutje, maar het is echt té heet en ik krijg de kriebels van de kleine zwarte vliegen die de hele tijd per sé op mijn gezicht moeten heen en weer wandelen. Na ons dutje maken we een wandelingetje naar het strand. Het strand is hier iets minder mooi dan verwacht en we lopen dan ook niet al te ver. Wanneer we terugkomen installeren we ons met een heerlijk kaasplankje en een lekkere, ijskoude Wild Yak onder de luifel. 

Hier zitten we nog even braaf aan het water en de ranja!

De volgende ochtend worden we vroeg wakker, uitslapen is er met deze temperaturen niet bij. Ons campertje is net iets minder perfect dan het er uit zag; mijn deel van het bed blijkt voor minimensen gemaakt te zijn. Met mijn 1.65 kan ik net strak tussen de koelkast en de achterklep liggen en ik kan jullie vertellen; dat ligt niet heel comfortabel! Na het ontbijt rijden we langs een paar winkeltjes om nog wat spullen te kopen om de camper verder in te richten. We hebben weinig opbergruimte en dus hebben we mandjes en opbergboxen nodig om alles een beetje georganiseerd te houden. Ook missen we dingen als theedoeken, vaatdoekjes, een afwasborstel, een goede pan om in te bakken, een scherp mes, en knoflookpers etc etc. Aangezien dit campertje de komende drie maanden ons huisje is en we van lekker eten houden vinden we het de moeite waard om dat soort dingen te kopen.
Wanneer we inkopen hebben gedaan rijden we verder in de richting van Esperance. Onderweg stoppen we nog even bij een bottleshop voor een flesje whisky (vanavond eten we garnalen met cocktailsaus mmm). Voor ons is een dame aan de beurt die haar wijntje blijkbaar heel hard nodig heeft. Ze heeft geen schoenen aan en staat op 2 verschillende, vuile sokken aan de balie. Ze wil betalen met een bepaalde kortingsapp maar deze blijkt niet te werken. Ze MOET de wijn hebben en wil dan betalen met afterpay (dat is hier in de winkels blijkbaar heel normaal), maar ook dat kan helaas niet. Geen drankjes voor haar dus. Gelukkig wel drankjes voor ons!

We houden ons aan ons goede voornemen en gaan voor vanavond op zoek naar een gratis camping. We komen uit bij een camping aan een meer. Dat klonk in werkelijkheid ietsjes mooier dan het is. Wanneer we aan komen rijden staat er niet zo heel veel water meer in het meer. De camping is bijna leeg. Er staat 1 oud busje met een backpacker die geheel in zwerverstijl van alles om zich heen verzameld heeft. Een oude bureaustoel, een groot zonnepaneel, een gammele tafel etc etc. Alleen het winkelwagentje ontbreekt nog.. Het lijkt er op dat hij hier woont, ik kan me niet voorstellen dat alles wat hij om zijn busje heeft staan er ooit nog weer in gaat passen.

We zoeken een plekje uit en wanneer  we een tijdje buiten zitten blijkt het te barsten van de zwarte plakvliegjes, soms zitten er wel 10 tegelijk bij m'n gezicht. Ik loop een beetje te klagen en Jopie zegt dat ik me niet zo moet aanstellen. Uiteindelijk nemen ze ook hem te grazen en snapt hij mijn punt. We verplaatsen ondanks de warmte naar binnen waar we ons diner klaar maken: grote garnalen met toast, knapperige ijsbergsla en coktailsaus, heerlijk! Wanneer het bijna donker is (en de vliegen zijn gaan slapen), gaan we op pad. Gewapend met onze mooie hoofdlampjes gaan we aan de wandel. We zien een possum, een kleine vos en veel te veel - veel te grote - spinnen.

De volgende ochtend willen we buiten ontbijten, maar we worden zodra we 1 voet buiten de camper zetten meteen overspoeld door een zwerm vliegen en dus gaan we er met piepende bandjes vandoor. Tot zo ver ons gratis kamperen avontuur. Wanneer we het zandpad uitrijden waar de camping aan ligt, zien we een paar kwartels scharrelen en de eerste flinke hagedis. Prachtig!
Een eind verderop stoppen we op een rest area om ons ontbijtje te maken. Het is vandaag met zo'n 28 graden een stukje koeler, niet verkeerd. We malen bonen om een lekker bakkie koffie te zetten, maar dat valt helaas tegen. We hebben blijkbaar niet de lekkerste bonen gekocht.. 

Wanneer we een eind verder gereden zijn richting Esperance, komen we op een vrij smal stuk weg 2 roadtrains achter elkaar tegen. Roadtrains zijn - zoals de naam al doet vermoeden - uit de kluiten gewassen vrachtwagens. In dit deel van Western Australia zijn ze 36,5 m lang. Flinke gevaartes dus en ze lijken altijd haast te hebben. Ze razen met veel gedonder en geweld (110 km pu) voorbij zonder ook maar iets gas terug te nemen. We treffen ze precies op het verkeerde moment; we rijden over een stukje weg waar net - vanwege het smelten van het asfalt - een nieuw laagje losse steentjes op is gebracht. Bij de eerste roadtrain krijgen we al een behoorlijke lading steentjes op de voorruit en bij de tweede gaat het dan ook mis. Wanneer de stofwolk verdwenen is zien we dat we 7 dikke sterren in de voorruit hebben en het duurt niet lang voordat een aantal van die sterren dikke barsten zijn geworden.

In het dikke instructie boek wat we van mevrouw S. bij de camper hebben gekregen staat dat we onmiddelijk moeten bellen wanneer we schade hebben. Helaas hebben we geen bereik en zitten we een heel eind van de bewoonde wereld vandaan. Ik zit niet echt lekker meer in de auto. Ik ben nogal bang dat opeens de hele ruit er uit valt en dat we afgesleept moeten worden (wat bij deze afstanden een duur grapje gaat worden). Het is nog te ver en we gaan het niet redden om in Esperance te komen voor de avond valt. We stoppen halverwege de middag bij een gratis rest area, wat een verrassend mooie plek blijkt te zijn.
Wanneer we een plekje hebben uitgezocht gaan we aan de wandel. We lopen voorzichting en een klein beetje twijfelend, want wie weet wat er hier opeens uit de struiken komt kruipen. We lopen een trail die die langs oude mijnen gaat. We zien kangoeroepoep en emoedrollen en sporen van allerlei dieren, maar de dieren zelf zien we nog niet. De trail blijkt kort te zijn en omdat we vandaag verder nog niet veel beweging gehad hebben, struinen we een eind over de campground die super groot en zo goed als leeg blijkt te zijn. Wanneer de zon bijna onder gaat zorgen we er voor dat we terug zijn bij ons campertje. We hebben onze 'campshower' laten opwarmen in de zon zodat we vanavond kunnen douchen, maar tegen de tijd dat we zo ver zijn is het buiten dusdanig afgekoeld dat we dat maar even een dagje overslaan.

 Rond een uur of 7 staan we op. We beginnen de dag met nog een keer dezelfde trail te lopen, hopelijk zien we zo vroeg in de ochtend wél dieren. We zien inderdaad iets lopen, van een afstand lijkt het een beetje een kruising tussen een katachtige en een aap. We weten nog steeds niet wat het geweest is.

Vannacht zijn er nog een paar barsten in de ruit bij gekomen en onder het rijden worden ze allemaal steeds iets groter. Na zo'n 200 km rijden komen we aan in Esperance waar we eerst netjes mevrouw S. bellen. We krijgen toestemming om de ruit te laten vervangen en we gaan meteen op zoek naar een bedrijf wat daar in gespecialiseerd is. Bij een winkel waar ze van alles voor auto's verkopen krijgen we een adresje. We rijden er heen en worden ontvangen door een meisje wat in een heel andere branche dan die van autoruiten lijkt te werken. Ze zit dik in de make-up, draagt een kort jurkje en loopt op mega hoge hakken. Ze bekijkt even de schade aan de ruit om er zeker van te zijn dat er echt barsten in de ruit zitten en dat deze dus echt vervangen moet worden. Wanneer ze weer terugtrippelt naar haar kantoor geeft ze aan dat ze geen tijd hebben. Ik denk nog even dat ze het over vandaag heeft (waar ik al van baal) maar ze hebben geen plek meer voor ons voordat de kerstvakantie begint. Even voor de goede orde; het is vandaag 18 december. Ze stuurt ons naar een ander bedrijfje dicht in de buurt, daar hebben ze vandaag nog tijd om ons te helpen, maar helaas hebben ze niet de juiste ruit op voorraad. De bestellingen voor morgen zijn al gedaan, maar met een beetje geluk krijgen ze het nog voor elkaar om de ruit mee te laten komen. Wanneer de dame achter de balie achter de bestelling aan belt blijkt haar eerdere order helemaal kwijt te zijn en moet ze de gehele bestelling opnieuw plaatsen, waar onze ruit dus in meegenomen kan worden. Jeej :)

Esperance blijkt een mooi dorp/stadje te zijn. We kiezen een camping uit waarbij we uitzicht hebben op zee. Het is een beetje winderig, maar het uitzicht maakt dat ruimschoots goed. Na de lunch is het tijd voor een flinke wandeling over 'the esplanade'. Wanneer we daar rondlopen valt het ook hier weer op hoe mooi alles is aangelegd en hoe goed de voorzieningen zijn. Soms lijkt het er op alsof ze hier in Australie een heel team aan het werk zetten om te denken als toerist. Ze lijken maar 1 taakje te hebben; aangeven wat jij hier graag  zou willen zien als jij hier op vakantie was. Een gratis prachtige overdekte bbq plek? Prima, dan leggen we die toch aan! Jij wilt een grote jetty om vanaf te vissen, met daarbij een hele slachtbank om de vis te slachten en schoon te maken? Doen we! Oh je wilt daar ook nog graag een schoon en mooi openbaar toilet bij waar je ook nog eens kunt douchen. Goed idee! En jij wilt graag een enorme speelplaats voor kleine kinderen? Check. Zonnepanelen zodat iedereen zn telefoon kan opladen in het park, check. Een mooi wandelpad met allemaal informatieborden over de geschiedenis van het dorp? Check. Niks lijkt hier te gek te zijn.

Wanneer we terug komen op de camping maken we een lekkere salade en grillen we een stukje kip. Na een paar spelletjes en een douche waarbij de vellen ongeveer van mn rug gestraald worden is het tijd om te gaan slapen.
Het is half 7 wanneer ik wakker wordt van de radio van onze oude (en dove?) buurtjes. Wat een tijd. Ik had nog wel uitgekeken naar lekker uitslapen.. Tot nu toe ben ik elke dag eerder opgestaan dan dat ik thuis doe op een werkdag. Bij het ontbijt zien we dolfijnen! Dat maakt dat vroege opstaan dan wel weer ruimschoots goed.

We brengen de auto netjes op tijd naar de garage. Wanneer we uitstappen komt de dame van het bedrijf naar ons toe om aan te geven dat er een andere auto tussen is gekomen en dat we later aan de beurt zijn. Jopie geeft aan dat wij een drukke dag hebben en dat ze nu onze hele plannen in de war maken. Ze loopt weg om te overleggen en komt terug met de mededeling dat onze auto toch eerst wordt gedaan. Over twee uurtjes mogen we de auto weer ophalen. Wij lopen een rondje over het industrieterrein op zoek naar een viswinkel. De viswinkel die we gezien hebben blijkt gesloten. We zien wel een bbqwinkel waar we een rondje lopen. We krijgen te horen dat we tot in april geen kolenbbq mogen gebruiken i.v.m de branden. Geen bbq voor ons dus. Wel geeft de dame achter de balie ons een adresje voor een andere viswinkel én heeft ze een mooie tip voor een gratis camping een eindje buiten Esperance.

In de viswinkel kopen we twee hengels en wat klein spul wat we nodig hebben. We zijn zo lang aan het treuzelen in de winkel dat we wanneer we klaar zijn de auto al weer kunnen ophalen. Na nog wat andere boodschappengedan te hebben gaan we op weg naar de gratis camping zo'n 100 km buiten Esperance. Onderweg komen we langs een weg die is afgesloten i.v.m. de branden maar gelukkig is de weg die wij moeten hebben gewoon open. Opeens gaat Jopie aardig in de remmen; hij heeft een krokodil gezien! Deze zouden hier niet moeten zitten, dus ik vraag me af of hij dat wel goed heeft. Een eindje verderop keren we om om te kijken. Wanneer we er opnieuw langs rijden zie ik dat het inderdaad een krokodil is. Van metaal hahaha...

De laatste kilometers naar de camping toe zijn dirtroad. Zo'n 2 km voor we er zijn zitten en een paar hele diepe kuilen vol met mul zand. Ik heb niet zo heel veel zin om mevrouw S. vandaag opnieuw te bellen met de vraag of ze een sleepwagen wil sturen om ons te redden dus we gokken het er maar niet op. Het is aan het einde van de middag wanneer we terugrijden en de kangoeroetjes komen tevoorschijn! We rijden langs een aantal mooie campings maar alles zit helaas vol. We komen weer terecht in Esperance waar we op een andere camping slapen dan afgelopen nacht.

Na een lekker ontbijtje rijden we langs de camping van de vorige dag waar we stiekem even gebruik maken van de wifi om te kijken wanneer we terecht kunnen in Lucky Bay. Deze blijkt volgeboekt tot eind januari en dat kunnen we voorlopig wel vergeten dus. We de kustlijn te volgen en in de richting van Adelaide te rijden. We zijn zo'n 100 km buiten Esperance wanneer we stoppen bij een mooi zoutmeer om wat foto's te maken met de drone en de camera. 

Net iets verderop stuiten we op een roadblock. De weg is afgezet vanwege een grote bosbrand die net ontstaan is. Blijkbaar is de weg vanuit Esperance afgesloten net nadat wij daar weg zijn gereden. De beste man die de weg heeft afgezet geeft aan dat hij geen idee heeft hoe lang dit gaat duren; de natuur blijft onvoorspelbaar. Iets later zegt hij dat verwacht wordt dat de weg morgen weer open zal gaan. We kunnen kiezen; weer terug naar Esperance of wachten in de hoop dat weg binnenkort weer open gaat. Gelukkig zit er een kleine camping (vol lotgenoten) in het dorp waar we voor 10 dollar kunnen slapen. We zitten net goed en wel wanneer er twee Chinezen aan komen rijden. Ze gebaren dat ik ff mn spullen aan de kant moet zetten want zij willen daar hun auto neerploffen. Alsof we op een parkeerplaats zitten ipv een camping. De camping is groot genoeg en er zijn nog ruim voldoende plekken dus ik doe maar even net alsof ik ze niet gehoord heb. Ze blijven een paar minuutjes staan maar besluiten dan toch maar om een paar meter verderop te parkeren. We doen wat spelletjes en maken een wandeling in de omgeving.

De volgende ochtend staan we rond half 8 op in de hoop dat de weg weer open is. Na het ontbijt blijkt dat deze nog steeds afgesloten is. We rijden richting een roadhouse in het dorp waar blijkbaar iedereen zich verzameld heeft. Er staan behoorlijk wat roadtrucks en vakantiegangers te wachten. Mondjesmaat wordt er verkeer vanuit Norseman doorgelaten omdat het dorp aan die kant vol loopt. Ik krijg goede hoop; als het voor hen veilig genoeg is om deze kant op te rijden zullen ze ons er vast ook zo door laten. Rond kwart voor tien worden we allemaal bij elkaar geroepen voor een soort 'briefing'. De weg blijft nog eventjes dicht; ze verwachten om 10 uur meer te weten en ze hopen dat we hier voor de lunch allemaal weg zijn. Na 3x de playlist geluisterd te hebben en 10 woordzoekers gemaakt te hebben worden we om kwart voor 12 weer bijelkaar geroepen. Ze heeft slecht nieuws; de weg blijft vanuit onze kant nog minimaal 24 uur afgesloten. Wij vinden het wel mooi geweest en rijden weer in de richting van Esperance.