Grote spinnen, hope(loos)vale en modderkruipers vangen - Cooktown & Elim beach #23

Vanuit Port Douglas rijden we op advies van Tom (en vele anderen) naar Cape Tribulation. De plek waar de jungle van het Daintree tropisch regenwoud en al het mooie van de oceaan samenkomen. Hier kun je in het wild krokodillen spotten en de cassowary tegenkomen. Het plan is om na Cape Tribulation langs de kust verder te rijden richting het plaatsje Cooktown (waar we als het goed is heel goed kunnen vissen). Langs de kust is dit maar een klein stukje, de route door het binnenland is enorm om. Wanneer we bij de veerpont aankomen krijgen we te horen dat dat feest niet doorgaat. De route langs de kust is alleen toegankelijk voor 4wd voertuigen en wij mogen (en kunnen) daar met ons busje niet overheen. Toch gaan we met het pontje mee. We willen de cape wel even zien natuurlijk..

lookout.jpg

De route is echt prachtig! Het is een klein, smal weggetje door het vochtige groene regenwoud. Tussendoor hebben we regelmatig zicht op het knalblauwe water van de zee, wat het extra bijzonder maakt. We stoppen ergens bij een strandje voor een wandeling. Wanneer we de parkeerplaats op rijden zie ik een van de grootste spinnen die ik in m'n leven gezien heb. Dat beloofd nog wat.. Na een rondje over het strand (waarbij we extra goed uitkijken voor de salties) lunchen we op het parkeerplaatsje. Het duurt niet lang voor we gezelschap krijgen van een aantal bushturkeys. Gezellig. Na een paar uurtjes rijden gaat de verharde weg over in een zandpad. Een groot bord geeft aan dat wij hier met ons campertje niet verder kunnen en dus draaien we weer om. Op de cape zitten een paar campings, maar deze zien er allemaal niet zo aantrekkelijk uit en dus rijden we het hele stuk terug. Aan het einde van de dag komen we aan in het plaatsje Newell. We kiezen een plaatsje uit op de camping en gaan nog even vissen. Het strandje is klein en er is veel begroeiing. Ik kan me niet voorstellen dat de krokodillen graag achter ons in het struikgewas liggen. Maar op een smal strookje zand met de zee voor ons en allemaal struiken achter ons zit ik toch niet helemaal op m'n gemak.. Aangezien we 0x beet krijgen zitten we er gelukkig niet zo lang. We lopen terug naar de camping voor belangrijke zaken; ons avondmaaltje. We hebben nog 1 zelfgevangen vis in de koelkast liggen die we vandaag echt op moeten eten. We mogen op dit park onze bbq aansteken :D. We maken de vis op z'n Thais klaar; hij gaat gevuld (met gember, pepertjes, lemongrass, citroen, koriander, knoflook, zout en peper) in z'n geheel in zilverfolie op de bbq. Wanneer we denken dat hij klaar is halen maken we het pakketje open. De geur die ons tegemoet komt is om van te kwijlen.. Hij smaakt echt verrukkelijk!

spider.jpg

De volgende ochtend rijden we door richting het noorden. Het wordt hier steeds mooier.
Tom heeft altijd met veel enthousiasme over Australië verteld. De eerste 6 weken snapte ik alleen niet helemaal waarom en dat terwijl ik zijn oordeel wat betreft reizen altijd wel erg betrouwbaar vindt. Begrijp me niet verkeerd, Jopie en ik maakten tot dusver een leuke trip. Maar het echte 'waauwwatisaustraliëfantastisch' gevoel was ver te zoeken. Al die tijd bleef ik wel denken dat het nog zou komen, er moet toch een reden zijn waarom zoveel mensen dit het meest geweldige land vinden waar ze ooit geweest zijn? Aan de andere kant begon ik toch ook een beetje te twijfelen; ben ik inmiddels een allemachtig verwende trut geworden na al het moois wat ik al gezien heb? Of gaan we misschien niet naar de goede plekken en hebben we de mooiste dingen gemist? Gelukkig komt aan al dat getwijfel nu een einde. Tom en alle anderen hadden gewoon gelijk. Airlie beach vond ik al spectaculair, maar vanaf ongeveer 150 km voor Cairns wordt het écht bijzonder en zoals ik me Australië had voor gesteld (a la mcleod's daughters, maar dan nog veel mooier).

l2.jpg

We komen aan in het plaatsje Cooktown. Een vreemd plaatsje. We weten niet helemaal wat we er van moeten denken. We boeken een plekje op een camping. We krijgen een mooi beschut plekje. Wanneer ik bij de balie kom om geld te wisselen voor de wasmachine heeft de eigenaresse (Les) het over onze huwelijksreis. Dit is wel de laatste plek op aarde waar ik op huwelijksreis zou gaan denk ik (maar dat zeg ik uiteraard niet). Ik geef voorzichtig aan dat ze de verkeerde voor zich heeft. Ze biedt haar excuses aan en zegt dat ze vanwege de drukte een beetje in de war is. Kan gebeuren! We maken een praatje met Pat (eigenaar), we willen graag wat tips voor mooie visplekken. Hij en Les hebben de camping echter pas net gekocht en hij heeft nog geen tijd gehad om te vissen. Aan het einde van de middag komt de visboer op de camping, hij weet wel waar we zijn moeten. In de tussentijd rijden we nog even een rondje in het dorp en doen wat boodschappen. Er hangt een zeer bijzonder sfeertje in het dorp. Na de nodige slechte grappen over koekwauzentown gaan we terug. Wanneer we bij de camper zitten met een wijntje horen we iets wat lijkt op een ijscowagen (met een muziekje). Het is de visboer. We lopen naar hem toe en hij streept op de kaart een aantal visplekken aan.
Die avond gaan we vissen vanaf de betonnen pier in het centrum. Wanneer we aan komen rijden zien we echter dat het halve dorp dat bedacht heeft.. De pier zit stampvol en vanuit de camper zitten we even te kijken wat we gaan doen. Opeens begint het keihard te regenen. Iedereen pakt snel z'n spullen in en gaat er vandoor. Na een tijdje wordt het wat droger en gaan we op onderzoek uit. Het is nog steeds niet echt helemaal droog dus ik heb niet zo'n zin om te vissen maar Jopie wel. Fanatiekeling. Wanneer hij al even aan het vissen is pak ik ook maar een hengel. Het duurt niet lang voor hij een mooie barracuda vangt. Formaatje diner :D.


Na 2 nachtjes in Cooktown rijden we verder richting het noorden. We zijn onderweg naar een afgelegen gebied dat de Coloured Sands genoemd wordt. We hebben een mooie camping aan het strand gevonden (de enige daar). 'Eddies camp' op Elim beach. We weten al dat Elim beach op Aboriginal grond ligt. Maar dat ze daar geen fan zijn van alcohol wisten we niet! Onderweg komen we een groot bord tegen waarop staat dat we max 1 fles wijn bij ons mogen hebben of een x aantal biertjes. Sterke drank is verboden. Er staan echter geen prullenbakken en om wijnpak van 2 liter hier zo onder het bord van ons af te gooien is ook al zo wat! We besluiten dus (uiteraard met het oog op de natuur) de wijn bij ons te houden.

Na ongeveer een uurtje rijden komen we terecht in het plaatsje Hopevale. Hopeloosvale is hier eerder van toepassing. Wat een bende!! Overal honden en kinderen op straat. Zelfs paarden(!) lopen hier midden door het dorp. De winkels lijken allemaal gesloten en half afgebroken, van een groot aantal pandjes zijn de ruiten ingegooid. Ik vraag me af waar we in vredesnaam terecht zijn gekomen.. wat een contrast met waar we eerder allemaal geweest zijn. Later komen we er achter dat dit 'typische' Aboriginal dorpen zijn en dat er dus daadwerkelijk nog meer dorpen zijn die er zo uitzien.

paardje_1.jpg

elim2.jpg

De rest van de weg richting Elim beach is echt prachtig en we genieten er allebei met volle teugen van. Dan opeens ligt er voor ons een 'dip'. Een stuk waar de weg veel lager ligt en die overstroomt bij regen. We kunnen niet zien hoe diep het is. We zijn al op een weg waar we überhaupt niet mogen komen met de camper. Als we dan ook nog eens vast komen te zitten hebben we een probleem. Maar aan de andere kant hebben we al een eind gereden en heb ik echt een beetje m'n zinnen gezet op dit strand. We stappen uit en gooien wat grote stenen in de plas. Het is niet heeel diep, maar andere andere kant staat de camper vrij laag op zn wielen.. We twijfelen nog wat en durven volgens mij geen van beiden te zeggen dat we het gewoon moeten doen, voor het geval het in de soep loopt. We hopen dat er iemand langs komt die eerst gaat. Er komt niemand. Dan besluiten we toch maar om het gewoon te proberen, wat is nou het ergste wat er kan gebeuren? Nou misschien dat we vast komen te zitten en de verhuurmeneer (wat bepaald geen zonnestraaltje is) moeten opbellen dat we een dikke 60 km van de verharde weg af zitten in een gebied waar we helemaal niet mogen komen. En dat we dan een heeeele hoge boete krijgen.. Of dat we schade maken die we lekker zelf mogen betalen. Maar hee we leven maar 1x! De goden zijn ons gunstig gezind, het gaat goed! Gelukkig.. Nu maar hopen dat we verder geen 'dips' meer tegenkomen! 

20170909_214737.jpg

Na nog een uurtje door de mooiste landschappen gereden te hebben komen we aan bij Elim beach. Eddie zit op de veranda in een grote stoel. Zijn zoon Ivan zit achter het bureau, hij heeft inmiddels het beheer van de camping overgenomen. Eddie is een oude man die er verrassend fit en jong uit ziet. Wanneer we met hem kletsen is hij erg lastig te verstaan en een beetje in de war (hij denkt dat Nederlanders uit Londen komen). Na een praatje gemaakt te hebben (waarbij Ivan zo nu en dan iets voor ons vertaalt of iets uitlegt) rijden we een rondje over de campground om een plekje uit te kiezen. De campground ligt tussen de palm- en eucalyptusbomen aan een parelwitstrandje. Helaas zijn de plekjes pal aan het strand al bezet en moeten we genoegen nemen met een tweederangsplekje. Ik heb gezien dat de douche alleen koud water heeft, dus voor spring ik die middag al snel even onder de douche brrr zelfs wanneer de zon schijnt en de temperatuur redelijk oke is heb ik toch echt liever een warme douche.

elim3.jpg

Toen ik Tom om wat visadvies vroeg gaf hij aan dat de lokale modderkruipers het beste aas zijn. Tot dusver zijn we nog maar 1x modderkruipers tegengekomen en dat was op een plek waar we ze niet konden vangen. Maar we hebben gezien dat ze hier op het strand lopen. Dus ons taakje van vanmiddag is aas vangen! Omdat ik niet helemaal weet of dit mag en wat alle oudjes op de eersterangsplekjes hier van vinden, proberen we het zo onopvallend mogelijk te doen. Maar ik denk dat we niet zo heel onopvallend waren met onze emmer en ons mooie witte keukenvergiet.. Modderkruipers zijn lastig te vangen. Ze hebben er nogal een handje van tussen de wortels van de mangroveboompjes te gaan zitten. Daarnaast leven ze (je raadt het al) in de modder! Ik loop niet echt graag met m'n blote voeten diep door de modder hier en daarnaast ben ik een klein beetje bang dat er opeens krokodillen tevoorschijn komen uit de mangrovebosjes. Maar we doen ons best en struinen het modderige deel van het strand af. Het koste ons ongeveer de hele middag, maar uiteindelijk hebben we er een paar! We bewaren ze netjes in een emmertje met zand tot we ze kunnen gebruiken. Wanneer de avond valt komt het water op en is het voor ons tijd om een hengeltje uit te gooien. We kunnen heerlijk aan het water zitten (wel een klein beetje oppassen voor de krokodillen, maar dat zijn we inmiddels wel gewend). De modderkruipers zijn niet echt in trek helaas en dus ruilen we ze na een tijdje in voor garnalen. Als ik straks thuis ben toch maar eens vragen of het nou een grapje was dat ze goed aas zijn.. Met de garnalen hebben we meer succes. We vangen een grunter. Deze vis dankt zijn naam aan de vreemde geluidjes die hij maakt. Het oudere echtpaar wat achter ons bij hun vuurtje zit (waar we al even mee gekletst hebben) komt meteen enthousiast op ons af. Met name de vrouw is erg onder de indruk van onze vistalenten. We kletsen nog even en dan gaan zij weer lekker bij hun vuurtje zitten. Terwijl Jopie de ene vis aan het slachten is krijg ik beet op alle 3 de hengels die er staan. Paniek!! Ik verspeel er 2 (hoe dan?) en vang er 1 grunter bij. Ook deze staat voor morgen op het menu. Arm vissie. Rond een uur of tien gaat het oudere echtpaar achter ons slapen. De vrouw komt naar ons toe en geeft aan dat ze het vuur aan laten en dat we van harte welkom zijn er bij te gaan zitten. Heel lief :) Dan krijgt Jopie een mooie aanbeet. Het is het raarste haaitje wat ik ooit in levende lijve gezien heb; een shovelnoseshark. Awesome! Het is de laatste vis van de avond. We ruimen onze spulletjes op en laten de overgebleven modderkruipertjes maar weer los. 

snshark.jpg

De plekken zijn allemaal zonder stroom. Omdat we nog niet weten hoe lang we willen blijven gaan we de volgende dag een eindje rijden om een beetje op te laden. We rijden richting Hopevale in de hoop (haha) dat we een autogarage kunnen vinden waar ze een band willen omwisselen. We rijden een beetje rond en het valt op dat we in de gaten gehouden worden. Veel aboriginals werken niet en zijn thuis. Het lijkt er op dat ze er niet aan gewend zijn dat er toeristen door hun straat rijden en het lijkt er ook op dat ze daar niet echt van gediend zijn.. We voelen ons allebei niet echt fijn hier en gaan er dan ook snel vandoor. Die middag gaan we kijken bij de gekleurde zandduinen 'The Coloured Sands'. Wanneer we het pad inrijden zien we meteen een groot bord staan met dat er drijfzand is en dat de afsleepkosten minimaal 2000 dollar zijn. Ik denk niet dat ik hoef te vertellen dat we deze keer meteen weer zijn omgedraaid :D. We maken in plaats daarvan maar gewoon een wandelingetje bij ons op het strand en kijken vanaf een afstand naar de Coloured Sands (die overigens echt heel mooi zijn)! Die avond vissen we nog een paar uurtjes. We vangen hetzelfde; een paar grunters en een shovelnoseshark. 

eb.jpg

De volgende ochtend is het tijd om terug te rijden richting Cooktown. Met onze camper kunnen we helaas niet verder richting het noorden :(.