We rijden weg uit Arlie Beach. Het regent gigantisch hard en alles is aan het overstromen. We hadden al heel veel dieptemeters langs de wegen gezien en overal staan borden dat de wegen kunnen overstromen. Die staan er blijkbaar dus toch niet voor niets.. Een paar dagen geleden had de viswinkelmeneer ons ook al gewaarschuwd voor slecht weer, maar dat het zo slecht zou worden hadden wij niet helemaal verwacht. De weg die wij vandaag willen rijden is helaas afgesloten vanwege de overstromingen. Shit. Ik zoek even op de kaart en zie dat er 2 wegen zijn om weg te komen uit Airlie beach. We proberen de andere route. Daar is de weg gelukkig nog wel open! 

Na een flink eind in de regen gereden te hebben zien we halverwege de middag ergens in the middle of nowhere een camping van dezelfde keten als waar we in Airlie beach hebben gestaan. De camping zit aan het strand en lijkt ons wel mooi dus we nemen een kijkje. Het bevalt ons wel en dus boeken we een plekje. Jopie gaat ondanks het slechte weer nog even vissen, ik sla een rondje over. Hij vangt een mooie rog. 

De volgende dag komen we aan in Cairns, wat eigenlijk onze eindbestemming is (maar we hebben inmiddels 2 weken bijgeboekt dus we kunnen nog even door, yes!!). We hebben de minst crimineel lijkende camping uitgezocht. Bij de meeste campings staat bij de reviews aangegeven dat er enorm veel gestolen wordt door locals. Sounds like fun! De camping waar wij slapen ligt een eindje buiten het centrum en zou iets minder crimineel moeten zijn. Bij de receptie maak ik niet echt vrienden met de receptiedame. Ze wil weten waar we afgelopen nacht geslapen hebben maar ik kan er werkelijk waar gewoon even niet meer opkomen. Daarna geef ik mijn kortingspas af voor topcampings (waar we lid van zijn geworden). Deze staat op mijn voorletter; J. van Bussel. Ze vraagt hoe ik heet. Wanneer ik mijn naam noem zegt ze dat het niet zo handig is dat mijn voorletter anders is dan mijn roepnaam. No shit sherlock. Ik zal het doorgeven aan mn ouders, misschien kunnen ze er nog wat aan doen. Nadat ik haar strenge verhoor heb overleefd en ze ons een plek heeft toegwezen rijden we naar ons plekje. Het is een prima camping met een leuke campkitchen. De unpowered plekken waar wij staan zijn wel een beetje ieniemini maar dat nemen we maar voor lief. Jopies laptop heeft het begeven en we moeten op zoek naar een apple winkel waar ze er naar kunnen kijken. De receptiedame begint gelukkig een beetje te ontdooien en helpt ons iets op te zoeken en we kunnen de laptop meteen diezelfde middag nog wegbrengen. Die avond willen we lekker uiteten we hebben 2 restaurantjes uitgezocht die ons wel leuk lijken, maar beide zitten ze vol wanneer we daar aan komen lopen. We gaan op zoek naar wat anders maar kunnen niet echt iets leuks vinden. We lopen en lopen en lopen. De stappenteller op mijn telefoon maakt overuren en is helemaal door de dolle heen. Uiteindelijk komen we weer terug bij het tweede restaurantje in de hoop dat ze daar nu wel een tafeltje vrij hebben. Jopie is inmiddels behoorlijk chagrijnig wegens een gebrek aan voedsel. We hebben geluk, we krijgen een plekje. Het duurt niet lang voor ze een broodplankje neerzetten en Jopie is meteen weer een stukje gezelliger. We nemen een driegangen menu. Als hoofdgerecht buikspek (alsof we daar nog niet genoeg van hebben). De gerechtjes zijn klein en niet spectaculair. Maar misschien zijn wij inmiddels ook wel gewoon 2 kritische verwende nesten ;) Na het eten gaan we terug naar ons campertje waar we gezellig een paar afleveringen van onze nieuwe favoriete netflixserie kijken. 

De volgende ochtend gaan we na het ontbijt samen even afwassen in de campkitchen. Terwijl we aan het afwassen zijn begint achter ons een Duits meisje steeds iets onvriendelijker te praten tegen haar vriendje. Ze verplaatsen zich naar hun campertje waar een groots gevecht losbarst. Het meisje gaat aardig loco en slaat er flink op los. Ze probeert haar vriendje de camper uit te slaan terwijl ze ondertussen van alles naar hem toe gooit. Hij blijft aardig rustig tot ze een pot met bloem over hem heen gooit en hun hele camper in een witte stofwolk verandert. Hij is er wel een beetje klaar mee en gaat boven op haar zitten tot ze een beetje gekalmeerd is. We houden het een beetje in de gaten maar het lijkt er niet echt op dat we een van beiden moeten redden. Het vriendje komt de camper uit, klopt nog wat bloem uit zn kleding en haren en gaat er vandoor. Wij zijn klaar met de afwas en gaan onze spullen inpakken.

Zonder dat we echt een plan hebben rijden we wat hoger op langs de kust. We hebben een paar campings op het oog waar we langs rijden maar we vinden de dorpjes/stadjes waar we doorheen komen niet echt heel leuk. We rijden door tot we in Port Douglas komen, een klein stadje aan de kust. We komen terecht op een mooie, groene camping met een gezellig echtpaar als caretakers. Wanneer de man doorheeft dat we het leuk vinden om te vissen komt hij meteen met allemaal tips. Wanneer wij ons plekje een beetje hebben ingericht moeten we even bij hem langskomen voor nog meer tips. Hij legt ons uit waar we het beste kunnen gaan vissen en hij geeft ons wat spullen die we moeten uitproberen. Een van zijn tips is het vissen vanaf de rotsen. Het beste is dat om ’s ochtends om 6 uur te doen. Die avond lijkt me dat best een leuk idee, de volgende ochtend niet meer.. Om half 8 gaat Jopie toch op pad om te vissen. Ik grijp de kans aan om eens even uit te slapen maar nadat hij weg is gegaan ben ik eigenlijk klaarwakker. Na anderhalf uur ga ik een kijkje nemen in de hoop dat hij een lekker avondmaaltje heeft gevangen. Dat is helaas niet het geval. Hij heeft wel een mooie schildpad gezien en samen zien we nog een haaitje zwemmen. Dan is het tijd om terug te gaan voor een ontbijtje.

 Na het ontbijt gaan we de andere visplekken bekijken en wat aas halen. We rijden opnieuw naar het kleine hengelsportzaakje (gisteren waren we er ook al heen gereden maar toen zaten ze dicht). Achter de balie zit de meest chagrijnige man ever. Hoe hij aan klanten komt is me echt een raadsel. Ik vraag wat advies over een vistrip en krijg uiteindelijk een folder mee. We kopen wat aas en gaan er vandoor. We rijden rond in het stadje en gaan op zoek naar de plekken die de caretakers hebben aangegeven op de kaart. Port Douglas is echt een gezellig stadje met veel leuke restaurantjes en terrasjes (in tegenstelling tot veel andere plaatsjes in Australië). Ik denk dat wij ons hier wel een paar dagen kunnen vermaken! We komen aan bij 1 van de stekken die de caretakers hebben aangegeven. Maar dit is niet helemaal wat we zoeken. Het water ligt vol met basaltblokken en met laag water is het dan ook onmogelijk om te vissen. Op naar het volgende plekje! We komen terecht op een grote betonnen pier, dit lijkt er meer op. Er zitten meerdere mensen te vissen en ook wij gooien een hengeltje uit. We vangen wat klein spul en een grote toadfish. Toadvissen zijn vreemde vissen! In het water zuigen ze zich vol met lucht zodat ze heel groot lijken. Zodra ze uit het water komen lopen ze leeg waardoor ze heel wat minder indrukwekkend lijken.. Daarnaast hebben ze tanden die op mensentanden lijken (waar ze heel goed de lijn mee door kunnen bijten), zie foto. We hopen dat we vanavond beter vangen (lees; grotere vissen). We zitten hier wel prima en besluiten hier te blijven zitten.

De toadfish met z'n gekke tanden

We hebben geluk; de pier is 's avonds verlicht. Dat maakt het allemaal een stuk makkelijker! Daarnaast hebben we ook nog eens het geluk dat we gratis entertainment hebben op de achtergrond. Achter ons staat een grote circustent waar deze week elke avond een voorstelling wordt gegeven. Het is namelijk 'Karnavale' deze week. Een ander voordeel van deze Karnavale is dat er een mooie hotdogkraam staat. Ik haal een paar hotdogs en wat drinken; ons heerlijke diner van vanavond. Nadat we hebben gegeten krijgt Jopie een mooie aanbeet. Het blijkt een flinke rog te zijn. En deze binnenhalen is makkelijker gezegd dan gedaan. Van alle kanten komen vissers aangelopen om te kijken wat hij gevangen heeft. De rog heeft echter niet zo veel zin om zich te laten zien en heeft zich onder de pier vastgezogen aan de bodem. Er is niets mee te beginnen en uiteindelijk knapt de lijn. Potverdikkie! Gelukkig krijgt hij niet veel later weer een mooie aanbeet. Deze keer is het een heel klein haaitje. Zijn eerste haaitje ooit! Andere vissers zeggen dat haai heel goed smaakt en dat we hem vooral op moet eten. Maar het is zo'n kleintje dat ik dat echt zielig vind. Hij gaat dus braaf terug het water in. 

Wanneer we later die avond naar de caretaker gaan om wat visspullen terug te brengen vertelt hij ons dat je de lijn dan moet bespelen alsof het een snaar van een gitaar is. Dan laat maakt de rog zich los van de bodem en komt naar boven. Ik vraag me af of hij ons nou in de zeik neemt of dat het werkelijk zo is. Hij kijkt er in ieder geval bloedserieus bij, dus we kunnen het allicht even proberen de volgende keer! 

De volgende ochtend raakt Jopie aan de praat met de Engelse Andy. Andy gaat voor een half jaar op deze camping wonen en is op zoek naar 2 hengels! Wij willen de onze graag verkopen voor we weer verder gaan reizen. Dus Jopie biedt hem de onze aan. Hij denkt er even over na en komt vanmiddag wel bij ons langs. 

We willen graag een vistripje doen de volgende dag. Wanneer ik ga rondbellen blijkt dat de wind veel te sterk is om het rif op te kunnen. Dat zal de komende dagen ook zo blijven. Shit. Ik bel nog 1 bedrijfje op (op aanraden van Andy), ook zij geven aan dat het weer de komende dagen te slecht gaat worden. Maarrr vanmiddag hebben ze nog wel plek! Het is nog niet duidelijk of het weer goed genoeg blijft om op het rif te vissen, maar het is het proberen waard. Rond half 1 zijn we op de plek waar de boot vertrekt. Schipper Sid is nog even bezig met aasvisjes vangen met een casting net. Wanneer hij er voldoende heeft kunnen we gaan. We zijn met ons 5en. Voor we vertrekken overleggen we even; we beginnen op de rivier en proberen dan later op de dag het rif op te komen. Na een minuut of 10 varen zien we een krokodil! De eerste ooit die ik in het wild zie. 

Eigenlijk ben ik al niet zo dol op in bootjes zitten en het idee dat je opgevreten wordt zodra je er uit valt maakt het niet veel beter! Een eindje verderop ligt een oude spoorbrug over de rivier. Daar gooien we onze hengels uit. Jopie vangt een mooie mangrove jack en ik vang wat klein spul. Wat we hier vangen mogen we helaas niet meenemen. Nadat de nodige 'jacks' gevangen zijn varen we naar een ander plekje op de rivier; we gaan wrak vissen. Daar vang ik een black bream die wél mee mag. We vangen allemaal wat kleinere vissen. Grote/bijzondere vangsten blijven helaas uit. Hopelijk hebben we op het rif meer succes! We varen die kant op. De zee is een beetje ruw (waar ik al bang voor was). De rit naar de plek waar we gaan vissen is dan ook niet heel comfortabel en ik ben blij als we er zijn. Wanneer we stil liggen duurt het niet lang voor 1 van de mannen begint te kotsen (ha! blij dat ik het niet ben!). We vangen van alles maar niks spectaculairs. Rond een uurtje of vier zit het er op en varen we weer terug. Het was een leuke middag, maar z'n geld eigenlijk niet helemaal waard. Volgende keer beter!

Op de camping vraag ik of we onze vangst mogen bbqen. Dat mag helaas niet, voor het geval dat 1 van onze buren astma heeft. Helaas moeten we wat anders bedenken voor onze vissies.. Terwijl we zitten te bedenken hoe we de vis dan eens gaan klaar maken komt Andy gezellig een biertje drinken. Hij is zelf een enthousiaste speargun visser en wordt dan ook 'the hunter' genoemd. Hij vertelt vol enthousiasme over zijn visavonturen. Hij heeft aan onze hengels graag te willen kopen (geen paniek! We hebben inmiddels bij de chagrijnige kerel twee goede reishengels gekocht, dus we komen niet zonder te zitten). maar dat het financieel een beetje lastig is omdat hij pas over een paar weken begint met werken. Hij laat ons nog weten of hij ze overneemt of niet. 

We hebben uiteindelijk helemaal geen zin meer om te koken en gaan lekker uiteten. We komen terecht bij het seafoodrestaurant 'On the inlet'. Nadat we het menu bekeken hebben kiezen we voor de seafoodplatter voor 2. Een duur grapje, maar wanneer ik bij de buren op de tafel kijk lijkt het me het geld dubbel en dwars waard. We zitten buiten op het terras boven het water. Een gezellig plekje, maar wel een beetje fris. Het mooie van een camper is dat je altijd alles bij je hebt! Ik loop dus even snel naar de parkeerplaats en kleed me om. Ideaal. We drinken een wijntje en kletsen wat tot ons koningsmaal op tafel verschijnt. Wauwie. Het is een enorm plateau met onder andere oesters, mosselen, garnalen en yabbies. La pièce de résistance is een mudcrab in citroen/botersaus. O. Mijn. God. Dit is echt lekker. Iedereen die mij een beetje kent weet wel dat seafood eigenlijk niet zo mijn ding was. Met name oesters en mosselen gingen er echt niet in (hoe vaak Inske me ze ook voorschotelde). Maar inmiddels lust ik het allemaal :) (alhoewel mosselen nog steeds niet echt bovenaan het favorietenlijstje staan..). 

De volgende dag doen we 's ochtends niet zo veel. Tussen de middag lunchen we in het stadje bij een Italiaans tentje (venkelworstjes geflambeerd met sambuca mmmm). Na het eten brengen we nog even een bezoekje aan onze nieuwe vriend in de hengelsportzaak. We hebben wat haakjes en ander klein spul. We worden wederom chagrijnig begroet en wanneer de beste man ons even ergens mee moet helpen is hij daar overduidelijk niet echt blij mee. Arme man. Aan het einde van de middag zoeken we ons visplekje op de betonnen pier weer op. Vanwege het getij hadden we vanochtend al besloten vandaag aan het water te eten. We hebben vanmiddag al wat voorbereidingen gedaan dus hoeven we straks alleen nog maar wat rijst te koken en de vis te bakken.

 Lekker kokkerellen in het zonnetje met een heerlijk drankje erbij. 

We zoeken een mooi plekje uit en genieten van de laatste zonnestralen. Wanneer het donker is haal ik de kookspullen op uit de camper. Terwijl Jopie rustig verder vist begin ik met koken. Blijkbaar heb ik de kooktijd van de rijst niet helemaal goed onthouden. Ik laat de rijst nog 5 minuten extra koken maar wanneer we zitten te eten smaakt deze alsnog niet echt gaar. Gelukkig smaakt de vis een stuk beter! 

We hebben de afgelopen dagen hier een groepje vissers leren kennen. Een van hen is een Duitse kerel die hier al een jaar of 7 woont. Hij heeft ons al een aantal leuke tips gegeven over leuke visplekken in het noorden. Vandaag heeft hij iemand bij zich die we nog niet eerder hebben gezien. De jongen komt uit Melbourne en is in z'n eentje aan het rondreizen in zijn auto. Hij lijkt nog niet zo heel handig te zijn met het vissen, maar wel fanatiek. Later op de avond vangt hij een haaitje. Helemaal enthousiast komt hij deze aan ons laten zien. Tegen een uur of half 11 komt hij naar ons toe, hij vraagt of we wat olijfolie hebben. Ik ga naar de camper waar een bijna leeg flesje staat, vul deze nog wat bij en geef hem de olie. Hij geeft dan pas aan dat het eigenlijk niet alleen om de olie gaat. Het lijkt er op dat hij helemaal geen kookspullen heeft. Hij wil graag ons gasstel en de pan ook gebruiken. In ruil daarvoor mogen we de haai proeven. Prima! Hij hakt de haai op de grond in stukken (zand schuurt de maag zullen we maar denken). Spoelt deze gelukkig nog wel even af en pleurt het in de pan. Ik heb nog nooit iemand zo bruut en gevoelloos zien koken. De peper en zoutpot vliegen ons om de oren (ik geloof niet dat de beste jongeman heeft geleerd zuinig om te gaan met spullen van anderen). Het duurt een flinke tijd maar dan is de haai klaar. Gezien de bereidingswijze durf ik het bijna niet aan te nemen, maar uit beleefdheid proef ik wel een stukje. Wonder boven wonder smaakt het super lekker! Hij blijft nog even bij ons kletsen tot er een paar dames voorbij komen die een eindje verderop gaan zitten. Het duurt niet lang voor hij er achteraan gaat. Hij laat zn hengels (die nog gewoon uit liggen) bij ons achter. Wij vinden het inmiddels wel mooi geweest en beginnen op te ruimen. Wanneer hij beet krijgt slaan we voor hem aan. We vangen niks voor hem, maar ik denk niet dat hij dat erg vindt aangezien hij zelf druk bezig is met andere dingen aan de haak te slaan ;) Uiteindelijk halen we zijn hengels ook maar binnen. Het is onze laatste avond hier, dus wanneer we weggaan brengen we hem ons aas. Wanneer we weer op de camping zijn kijk ik nog even snel op de verpakking na hoe lang de rijst moest koken. Hij had nog 10 minuten langer gemoeten. Oeps.

Wanneer we de volgende ochtend vroeg op zijn komt Andy nog even langs. Hij koopt mijn hengel over. Die van Jopie houden we dus nog even  (ik denk niet dat hij het erg vindt ;)).