Roadtrip met ons 2.0 campertje is van start gegaan! #17

 Het is nog vroeg als we op de stoep staan van het verhuurbureau. We hebben er alle twee heel veel zin in om rond te reizen met het campertje, weer zelf te kunnen koken etc. Zelfs ik ben bereid om daarvoor vandaag vroeg mijn bed uit te komen. Dat is maar goed ook zo blijkt. Het duurt een eeeeeuwigheid voordat alles rond is bij het bureau en we eindelijk de camper mee krijgen. Dan is het zo ver; we gaan op pad. Je zou denken dat het de hele dag volle bak aan het regenen was, de ruitenwissers zwiepten de eerste kilometers er wat op los. Maar nee hoor, Jopie had gewoon nogal wat moeite met het vinden van de richtingaanwijzers.. Terwijl ik dit schrijf zit hij mee te lezen en vraagt of ik ter verdediging nog wel even wil toevoegen dat ze hier links rijden en dus het stuur rechts zit.

20170406_144433.jpg

Georganiseerd als we zijn hebben we zowaar al een boodschappenlijst gemaakt. We gaan naar Woolworths (inmiddels onze favoriete Australische supermarkt) en doen groots inkopen. Zoals jullie inmiddels vast wel begrepen hebben houden we allebei van lekker eten en van koken. De camper is wat dat betreft nog niet helemaal optimaal. Tijd om de boel een beetje te upgraden. We gaan van 2 pitten naar 3 pitten, we kopen onder andere een extra bakpan, een rasp en een knoflookpers, romantische theelichtjes voor op tafel en een roze tafelkleedje voor Tessa natuurlijk. Op advies kopen we veel water en wat lang houdbare voedselpakketjes zoals pannenkoeken en kant en klare pastaatjes (je weet maar nooit of je ergens in niemandsland dagenlang stil komt te staan natuurlijk). We gooien ons campertje aardig vol, maar vergeten toch 1 van de belangrijkste dingen. De wijn! Oh no.. Terug naar de ‘bottleshop’ dus. Want als er iets is wat ik in Azië gemist heb, dan is het wel de wijn. In tegenstelling tot ongeveer al het andere is de wijn hier relatief goedkoop yay! We slaan dan ook maar meteen groots in. Vannacht slapen we op een camping niet ver van Adelaide. We willen de camper even rustig, goed inpakken en installeren voor we ‘echt’ op weg gaan. Voor vanavond staan er ‘Aussies’ op het menu. Geen echte Australiërs uiteraard, maar een soort hamburgertjes Australian Style. Daarbij eten we bimi en gebakken zoete aardappels. We moeten blijkbaar nog even wennen aan de kookpitten, op de bimi na heeft alles een mooi donker tintje en krokant korstje. Ons bedje ligt verrassend goed en na een fijn nachtje gaan we op pad.

 

Het eerste wat we willen zien is de ‘Great Ocean Road’, een bekende kustroute van 243 km. Deze route start bij het plaatsje Torquay en loopt door tot Port Fairy. Het is vanaf hier nog een paar dagen rijden tot de start van de Great Ocean Road, nog even geduld dus. De route van vandaag begint meteen met mooie landschappen (en wijngaarden :D). Voor het tweede nachtje zoeken we een goedkopere camping op. We gebruiken hiervoor de app Campermate. Dat is een kaart van Australië waarop (bijna) alle campings van het land staan. Deze zijn onderverdeeld in 3 categorieën; betaald (de duurdere campings), low-cost en gratis. We gaan vandaag voor een low-cost camping. Deze is pal aan het strand, een goede keuze dus! De voorzieningen zijn dan wel een beetje basic (alleen een wc en een koudwater douche), maar met zo’n uitzicht maakt dat natuurlijk allemaal niets uit.
Later die middag liggen we met een biertje in het zand te kijken naar de dolfijnen en de zonsondergang. Wat willen we nog meer?

 

Australië staat bekend om het goede vissen. We hebben dus een extra hengel nodig. De ‘bait and tackle shops’ vliegen je hier om de oren, dus dat moet geen probleem zijn. We kopen een mooi, goed geprijsd hengeltje bij een tankstation langs de route (jaja zelfs de tankstations verkopen hier aas en visspullen!). Nu we een goede hengel hebben moet er uiteraard ook gevist worden. We vinden een camping die ons wel wat lijkt in een national park aan de kust. Vol enthousiasme rijden we die kant op. Ongeveer 15 km voor de camping komen we op een gravel road terecht. Helaas is het met de camper niet toegestaan om over ‘unsealed roads’ te rijden. Na even twijfelen rijden we toch door (foei). Na 15 km (voelde meer als 100 km) hobbelen komen we aan bij de campingplaats. Onze bagage vond al dat gehobbel maar niks en alles ligt nu ongeveer overal waar het niet zou moeten liggen. De campingplaats is niet helemaal wat we er van verwacht hadden. Een klein uitgedroogd grasveldje waar windkracht 10 staat. We hadden van te voren al een plek moeten boeken, dus we kunnen weer omdraaien. Geen vissies voor ons vandaag. Tijd voor plan B. We rijden door naar het plaatsje Keith waar we meerdere campings bekijken. Uiteindelijk komen we terecht op een klein zonnig grasveldje. ‘s Avonds zien we ons eerste echte Australische beestje; een possum.

20170408_182114.jpg


We komen er achter dat de camper nog wel een upgrade kan gebruiken en stoppen bij een een doehetzelfzaakje om wat spullen te kopen (een latje, schroeven, haakjes etc). Wat we ook nodig hebben is een muizenval; blijkbaar hebben we een muis in onze camper! Terwijl ik later die middag lekker lui in de zon lig met een boek gaat Jopie aan de slag met camper 2.0. Een paar uur later hebben we handdoekhaakjes, een hengelophangsysteem, ligt onze bagage netjes achter een opstaand randje, kunnen we vanuit ons bed filmpjes kijken doordat de tablet opgehangen kan worden en zitten alle boodschappen netjes in mandjes en boxen. Wauwie  :D Luxeleventje heb ik! Wanneer we gaan slapen wordt de muizenval gezet. De volgende ochtend is alle pindakaas er uit gepeuzeld maar de val is niet afgegaan.. Morgen beter.

20170412_113610.jpg

Daar staat hij! Het bord waarop het beginpunt van de Great Ocean Road wordt aangegeven. Dit is de reden waarom we in Adelaide de camper opgepikt hebben. In drie dagen rijden we route langs de kust. Het is een prachtige route met de mooiste uitzichtpunten. We zien de ‘12 apostles’ wat er in werkelijkheid nog maar 8 zijn. 8 grote enorme rotsen in het water. De eerste twee dagen stoppen we bij ongeveer elk uitzichtpunt wat er maar is en maken echt veel te veel foto's. Op de derde dag hebben we inmiddels wel een beetje genoeg gezien en slaan we maar eens een paar uitzichtpuntjes over. We moeten namelijk over 8 weken in Cairns zijn en als we zo doorgaan zijn we er met kerst nog steeds niet.

20170412_150313_1.jpg

20170413_122229.jpg

20170412_144418.jpg

Bij stop 63664527 gaan we maar eens aan de wandel (tot nu toe hebben we als 2 luie koala’s alleen nog maar in de auto gezeten). We lopen een mooi klein paadje in richting de zee. Wanneer we een tijdje gelopen hebben zien we in de verte een beest op het pad lopen. Wanneer we dichterbij komen zien we dat het een soort uit de kluiten gewassen egel is met een enorm lange snuit (later komen we er achter dat het een mierenegel is). Hij is niet echt bang voor ons, we kunnen heel dichtbij komen. Helaas is hij wel een beetje cameraschuw en worden de foto’s niet zo mooi :(. Jopie loopt steeds voorop, maar wanneer hij een slang voorbij loopt zonder deze te zien wordt hij voorlopig gedegradeerd als tourguide en mag neem ik het over. Na een kilometer of 20 (oke het waren er misschien in het echt maar 6,5 maar het voelde echt als 20) vinden we het wel weer welletjes en is het tijd voor een tijd voor een lunch met een view. Vandaag staan er broodjes hotdog op het menu. Jaja ik weet het, niet erg gezond. Maar wel erg lekker!

20170412_133735_1.jpg

20170412_130539.jpg

De strijd met de muis is nog steeds niet voorbij. Hij lift al zeker 5 dagen met ons mee en heeft al een paar keer een heerlijk diner van ons gekregen. Elke avond probeert Jopie iets nieuws, maar tot dusver steeds zonder resultaat. We zijn er klaar mee en gaan op zoek naar een betere muizenval. In de supermarkt vind ik een prachtige muizenval. Jopie ziet het niet echt zitten met die val, maar stemt er uiteindelijk (schoorvoetend) wel mee in. Raad eens waar we de muis mee vangen??

 

Rond Pasen komen we aan in het kustplaatsje Apollo Bay. We kopen een paashaas om daar een leuke foto van te maken en iedereen een fijne Pasen te wensen. Dat heeft het haasje niet gehaald.. Apollo Bay is een duur maar gezellig dorpje met mooie witte strandjes. We gaan op zoek naar een leuke camping maar omdat het Pasen is zit alles vol of is het schreeuwend duur (80!!! dollar per nacht voor een klein plekje). We gaan langs bij alle 4 de campings om uiteindelijk met hangende pootjes terug te gaan naar de eerste camping die we meteen al hadden geschrapt omdat deze zo lelijk was. De meeste campingplekken zijn rondom een football veld (het lokale team had wat aanmoediging nodig denk ik?). Aan het einde van de middag staan we gelukkig toch op het mooiste plekje van de camping aan een riviertje en kunnen we met een lekker rood wijntje genieten van de laatste zonnestralen.

20170407_175137_1.jpg

Het is tijd om de hengel uit te proberen. Het is maar een klein stukje lopen naar het strand. Bepakt en bezakt lopen we richting strand. Als we (Jopie vist en ik ben van het aanmoedigen vandaag) even zitten te vissen komt er een Chinese vrouw naar ons toe. Ze wil graag weten waar we op zitten te vissen en wat voor aas we gebruiken. Het duurt niet lang voor haar hele familie zich om ons heen verzameld heeft. 1 van hen gaat ook vissen, maar heeft niet erg veel succes. Ze blijven bij ons in de buurt en elke keer wanneer Jopie beet heeft komen ze op een drafje met hun camera’s op ons afgerend. Wanneer Jopie een vis vangt krijgt hij zelfs een applausje. Het vissie (het was een klein visje) wordt uitgebreid op de foto gezet.

 

Na het vissen hebben we wel een drankje verdiend. Vissen is namelijk een zware en vermoeiende bezigheid. We gaan naar een plaatselijke brouwer voor een bierproeverij (we moeten ons natuurlijk wel verdiepen in de lokale producten). Het is een gezellig winkeltje/kroegje waar ze zelf ook brouwen. Ze verkopen naast bier en wijn ook verschillende biologische, bijpassende producten zoals kaas, nootjes en worstjes. Achter in het winkeltje zit een grote houten bar met meer dan 10 verschillende biertappen. We gaan aan een tafeltje (een groot wijnvat) zitten. Op de tafel ligt een mooi boek met uitleg over het bierbrouwproces. Erg leuk allemaal, maar dat was natuurlijk niet het belangrijkste. Kom maar op met de menukaart. We krijgen 10 (van Jopie moet ik er wel even bij zetten dat het helaas erg kleine glaasjes waren!) verschillende Australische biertjes. Stuk voor stuk waren ze erg lekker! We hebben er 5 volle minuten van genoten. Nee grapje, we hebben er zeker 10 minuten over gedaan.

 

We dachten in Australië lekker te kunnen eten. Wanneer we op zoek gaan naar een leuk restaurantje valt er niet heel veel te vinden. De meeste restaurantjes zijn ingericht met de snackbarlook die hier blijkbaar erg populair is. Omdat we echt een avondje geen zin hebben om te koken gaan we toch echt ergens eten. We kiezen het restaurantje wat er het minst ongezellig uitziet. We beginnen met een glaasje wijn (die ondanks dat we hier ongeveer midden tussen alle bekende wijngaarden zitten) niet te knarren is. Gezien de beperkte kaart moeten we het doen met een pizza als voorgerecht. Dat deze tegelijk met het hoofdgerecht komt moeten we blijkbaar maar voor lief nemen. Wanneer ik er iets van zeg gromt de serveerster dat er iets mis is gegaan in de keuken. Geen excuses of wat dan ook; je hebt het er maar mee te doen. Mijn hoofdgerecht is een pie met kangoeroevlees. Tom zei namelijk dat ze in Australië heerlijke hartige taarten kunnen bakken. Nou, ik geloof niet dat hij die gegeten heeft in Apollo Bay; 3 uur later was ik nog aan het kauwen.. Mijn pie heeft het meeste weg van lappen schoenleer. Jopies eten is ook niet bepaald een culinair hoogstandje, maar toch ben ik wel jaloers op z’n schnitzel. De wijn is (ondanks dat ie niet te pruimen is) al op voor het eten. Graag had ik mijn schoenlapjes weggespoeld met een beetje bocht, maar de serveersters zijn nergens te bekennen. Wanneer we willen afrekenen komt de serveerster vragen of we nog iets willen drinken. Nee bedankt, nu hoeft het niet meer. We betalen de schandalig hoge rekening en gaan er snel vandoor. Morgen koken we zelf.

 

De volgende middag gaan we nog weer even vissen. Deze keer op een ander plekje vanaf de rotsen bij de inlaat van de haven. We zijn niet de enigen, het is een populair plekje. Jopie vangt een stuk of 6 kleine vissen, ik heb nog steeds geen hengel dus hou het ook vandaag maar bij aanmoedigen. Wanneer we lekker in het zonnetje zitten zwemt er een grote rog voorbij. Op het strand naast ons staat een klein jongetje vol overgave te vissen. Opeens begint hij te schreeuwen, hij heeft er een enorme vis aan zitten! Het is een rockfish, maar dat heeft hij zelf nog niet door ;). Wanneer hij uiteindelijk zijn lijn kapot trekt zegt hij tegen zijn vader dat hij de vis is kwijtgeraakt. Wat een droppie. Later die middag vangt zijn grote broer een vis van een fatsoenlijk formaatje. Het ziet er naar uit dat deze de pan in moet. Vol enthousiasme wordt de vis de kant opgesleept en onthaakt. Het kleine kereltje heeft de vis vast (hij klemt hem met 2 armen tegen zijn borst) en loopt er mee richting de koelbox. Dan gaat er iets niet helemaal goed, de vis valt op de grond. Het kleine kereltje duikt er meteen bovenop en pakt hem. Maar vissen zijn glibberig.. Hij laat hem opnieuw vallen. Een grote golf slaat op het strand en de vis komt in het water. Het kleine kereltje waagt nog een poging. Hij duikt er vol boven op. Kleddernat komt hij uit het water. Zonder vis.

 20170415_121714.jpg

Hoog op mijn lijstje staat het zien van een koala, je kunt namelijk echt niet naar Australië gaan en terugkomen zonder een koala gezien te hebben. We hebben inmiddels al duizenden eucalyptusbomen gezien, waarvan we er honderden uitgebreid bekeken hebben (wat vast niet gewaardeerd werd door iedereen die achter ons reed). Maar nog steeds geen koala gezien. Jopie stelt voor om een middagje te gaan rijden naar een plek waar ze regelmatig gezien worden volgens de Lonely planet. We rijden richting Cape Otway national park. Wanneer we op de toegangsweg van het park rijden (The Lighthouse Road) zie ik de eerste koala. Lang leve de Lonely Planet! Ze zitten heel hoog in de boom en zijn daardoor een beetje lastig te spotten. Wanneer je eenmaal weet waar je op moet letten gaat het al wat makkelijker :). Het zijn luie wezens die 22 uur per dag slapen, de rest van de tijd zijn ze met name bezig met eten. Wat een leven.. Bij ons is het eerder andersom (A). We rijden door tot het national park, onderweg zien we nog een mooie donkere wallabie die bijna midden op de weg staat. Op de terugweg zien we de koala’s wat beter, we hebben geluk; er zijn er een paar naar beneden gekomen.

20170707_114036.png

r.jpg 

 Wanneer we op tweede paasdag weg gaan uit Apollo Bay kopen we nog snel even een bbq en onderweg gaan we op zoek naar een extra hengel. Jopie wil graag een sterkere hengel om monstervissen mee te vangen. We willen niet al te veel geld uitgeven omdat we de hengel straks niet mee kunnen nemen. Na even zoeken vinden we in een klein shabby viswinkeltje een tweedehands exemplaar die precies aan al onze eisen voldoet.

 Deze kwamen we onderweg nog tegen, maar is helaas niet door de keuring gekomen ;)

20170407_122423_1.jpg

 

We willen net voor Melbourne overnachten zodat we morgenochtend vroeg Melbourne in kunnen rijden. Veel keuze qua campings hebben we niet en Jopie wil dat ik iets uitkies. Ik zoek een camping uit net buiten Melbourne aan de zee. Na een eind rijden tussen de akkers en de boerderijen komen we halverwege de middag terecht in het plaatsje Werribee. We komen aan op iets wat verdacht veel weg heeft van een ghettoachtige autosloop. Jopie is niet erg blij met wat ik heb uitgezocht, maar andere opties hebben we niet. We parkeren ons campertje op een dor grasveldje. We zetten de camper zo neer dat we zelf nog even lekker in de zon kunnen zitten. Onze tokkiebuurtjes zijn daar blijkbaar niet erg blij mee en parkeren demonstratief hun enorme auto tussen ons in. Achter ons hangen overal rood/witte verkeerslinten om aan te geven dat we daar ook niet echt welkom zijn. Terwijl Jopie beschaafd de bbq aansteekt, gaat het er bij de buren iets anders aan toe. Twee grote vuurschalen worden in de brand gestoken. De kinderen worden op pad gestuurd om brandhout te halen. Ze struinen over de camping en pakken wat ze vinden kunnen. Wanneer ze blijkbaar ergens latjes bij iemands camper hebben ‘gejat’ gaat het hun moeder toch iets te ver en moeten ze die even netjes terugbrengen. De muziek gaat aan en heel Werribee kan meegenieten van de R&B en de Hiphop deuntjes. Wij hebben ons van ellende maar op de wijn gestort. De bbq wil niet echt branden en de buurman biedt aan om de kolen even in hun vuur te gooien, daarna branden ze waarschijnlijk wel. Ik vraag me af of er dan überhaupt nog iets van overblijft, maar het aanbod is natuurlijk erg aardig! Inmiddels kunnen we het muziekje eigenlijk wel waarderen en maken we er een gezellig avondje van. Desalniettemin ben ik de volgende ochtend toch blij dat alle wielen nog aan de auto zitten en de tafels en stoelen nog op hun plek staan.