We zijn onderweg naar het kustplaatsje Airlie beach. Airlie beach is een van de toegangspoorten tot het Great Barrier Reef, iets wat hoog op mijn lijstje staat. Het is vandaag nog steeds slecht weer en de omgeving ziet er dieptriest uit. Orkaan Debbie is hier een paar dagen voor wij naar Australië vlogen aan land gekomen en de ravage die ze heeft aangericht is groot. Overal liggen omgewaaide bomen, veel palmbomen zijn afgebroken, complete stalen verkeersborden zijn volledig dubbel geknikt alsof het luciferhoutjes waren, schuttingen liggen om en ga zo maar door. We hebben al gelezen dat de meeste campings inmiddels wel weer open zijn, maar nog niet echt in goede staat. Terwijl we de laatste kilometers naar de camping rijden zien we de zee liggen; het water is prachtig blauw en zelfs het zonnetje is voor deze gelegenheid eventjes tevoorschijn gekomen. Op de camping nemen we een plekje zonder stroom. We mogen op een groot veld zelf uitkiezen waar we gaan staan. Wanneer we het veld op rijden is 1 van onze buren blijkbaar doodsbang dat zijn uitzicht er aan gaat. Hij rijdt achter ons en is woest aan het gebaren dat we een eind door moeten rijden en niet bij hem in de buurt mogen staan. We overwegen eventjes om uit eigenwijzigheid pal voor zijn lelijke caravan te gaan staan, maar kiezen dan toch maar voor een mooier plekje. We leggen wat van onze spullen die afgelopen nacht natgeregend zijn in de zon te drogen en gaan op zoek naar een sportschool voor Jopie. De sportschool waar we naar toe zijn gelopen blijkt helaas dicht te zitten voor reparatie. Later blijkt dat niet alleen de sportschool dicht zit voor reparatie; wanneer we de andere kant oplopen richting het stadje zien we dat er van alles dicht zit (restaurants, hostels, winkels, zwembad etc). We lopen naar het strand, maar het strand valt echt tegen. Het water is allesbehalve blauw en het strand is grijs en ziet er viezig uit. We verzamelen (net als vroegah) schelpjes op het strand en banjeren wat rond. Wanneer we er genoeg van hebben is het tijd voor een drankje. Bij een gezellig barretje bestellen we een cocktailtje. We hebben allebei geen zin om te koken en dus eten we die avond bij een steakhouse in het stadje.

De volgende ochtend verplaatsen we toch maar naar een plek met stroom. We kunnen namelijk apparaten als de waterkoker en de broodrooster alleen gebruiken als de camper aangesloten is op een stroompunt. Nu kunnen we natuurlijk best broodjes roosteren in een pan en water opwarmen in een pannetje, dit is toch een stukje handiger. We krijgen een mooi beschut plekje tussen de palmbomen (zie onderstaande foto) daar word je toch gelukkig van :D.

We gaan langs bij een hengelsportzaakje in het centrum, we willen graag weten wat goede spots zijn om te vissen. De dame achter de balie noemt er 3. Tijd om op onderzoek uit te gaan! Uiteindelijk zijn er 2  plekken die onze goedkeuring kunnen wegdragen. De eerste is bij de boatramp. Hier ligt een betonnen vlonder in het water waar we mooi op kunnen zitten. Dat kan alleen 's avonds omdat er overdag volop gebruik gemaakt wordt van de boatramp. Voor overdag hebben we een plekje op een soort pier van rotsen. 

We gooien meteen een hengeltje uit natuurlijk. Jopie vangt een mooie zwarte vis, een black bream. We zijn nog niet helemaal thuis in de verschillende vissoorten (of ze goed eetbaar zijn of niet en vanaf welke maat we ze mee mogen nemen). De black bream gaat dus terug het water in; lucky bastard. Ik ben een beetje aan het klooien met het kleinste hengeltje. Ik probeer aasvisjes te vangen maar dat gaat niet helemaal zoals het moet. Dan krijg ik flink beet! De molen doet het niet en ik ben bijna door de lijn heen als Jopie me komt redden. Ik vang een spotted mackerel. Deze keer gokken we het er op. Ik breng hem snel naar de camper waar ik hem in de koelkast leg. 

Eenmaal terug op de camping, zoeken we een goed recept op voor makreel. We zijn een tijdje zoet met boodschappen doen (het aantal uren dat wij in een supermarkt kunnen doorbrengen is echt onvoorstelbaar). Terwijl Jopie de makreel fileert (wat verbazingwekkend makkelijk gaat), maak ik een kruidenmengseltje (pepertjes, gember, knoflook, munt, koriander, citroen, limoen, honing, etc). We maken hem klaar volgens een recept van Jamie Oliver; crispy skinned mackerel Asian style. Het resultaat is werkelijk goddelijk. Ik kan bijna niet geloven dat we zelf iets gekookt hebben wat zó goed smaakt.Toch leuk als je jezelf nog eens kunt verrassen ;).

 We zitten natuurlijk niet alleen voor het vissen in Australië. De receptiedame heeft ons ongeveer 1000 folders gegeven met alles wat hier in de buurt te doen is. We spitten ze allemaal door en besluiten uiteindelijk dat we een vlucht gaan maken over het rif en een dagje gaan ocean raften waarbij we gaan snorkelen en naar Whitsunday Island gaan. We hadden eigenlijk willen eilandhoppen bij de Whitsundays maar dit is door de orkaan helaas niet mogelijk. Bijna alle eilanden zijn nog gesloten. De vlucht is schandalig duur maar aangezien de hele reis toch al belachelijk veel geld gekost heeft kan dit er ook nog wel bij.

Na het eten gaan we nog even vissen op het andere plekje. De meesten van jullie snappen waarschijnlijk echt niet wat er nou zo leuk is aan vissen. Maar het is echt heerlijk om de hele dag buiten te zitten (meestal in het zonnetje), drankje er bij, lekker kletsen en ondertussen gratis je avondeten bij elkaar sprokkelen. Valt wat voor te zeggen toch? Ik vis die avond een beetje op aasvisjes terwijl Jopie met 2 hengels vist. Hij heeft 1 hengel uitliggen met een aasvisje er aan en heeft een klein hengeltje voor kleine visjes. Terwijl hij even bezig is met de grote hengel ligt zijn kleine op de grond. Dan krijgt hij beet en vliegt de kleine hengel in het water. Jopie reageert super snel en kan hem nog net pakken voordat hij zinkt. Later op de avond vangt hij een Mangrove Jack. Deze voldoet net aan de afmetingen en gaat dus mee. 

 De volgende dag zitten we overdag weer lekker op de pier in het zonnetje. Het vissen wil vandaag niet echt lukken. Het tij zit niet helemaal mee en we hebben ruzie met een vervelende meeuw. We vangen maar weinig aasvisjes en elke keer dat we er 1 hebben probeert een meeuw deze te stelen. De meeuw is in geen velden of wegen te bekennen tot de hengel uitgegooid wordt met een aasvisje er aan. Uit het niets komt hij dan als een dolle aangevlogen en duikt er meteen op af. Resultaat; een haak in z'n vleugel. Wat een sukkel. Gelukkig zit het haakje alleen maar vast aan een veertje en is hij makkelijk los te maken. We geven het maar op en gaan naar de supermarkt om wat ingredienten te kopen om de mangrove jack mee klaar te maken.

Nadat de makreel zo makkelijk te fileren was, dacht Jopie dat dit ook wel een eitje zou worden. Dat is helaas niet het geval. Te beginnen bij het feit dat we de vis te lang in het vriesvak hebben laten liggen en nu dus bevroren is. Oeps. Aangezien het een flinke vis is, duurt het een flinke tijd voor deze enigzins dooi is. Wanneer Jopie er eindelijk aan kan beginnen blijkt het een lastige vis te zijn om te fileren. Het resultaat is dan ook niet helemaal wat we er van gehoopt hadden. 4 gerafelde filets. Volgende keer beter! Gelukkig is het een gerechtje waarbij de filets gepaneerd worden, dus valt het bij het eindresultaat niet zo op :D. Het smaakt in ieder geval weer heerlijk.

Die avond zitten we gezellig buiten op ons stoeptje met een wijntje er bij te kletsen. Dan komt er een campertje aangereden met 3 dames er in. De dames hebben een beetje moeite met het inparkeren. Na 10 minuten en een x aantal pogingen om de camper op zijn plek te krijgen gaat Jopie naar de dames toe om zijn hulp aan te bieden. Ze willen maar wat graag dat hij de camper op zijn plek zet en zijn helemaal blij met hem. Tot hij de chauffeur vraagt of ze vandaag voor het eerst in de camper rijdt. Dat is blijkbaar niet het geval en ze kan zijn vraag niet echt waarderen.. 

Vandaag is het zo ver! De scenic flight over het rif. Ik ben heel benieuwd! We worden netjes op tijd opgehaald en naar het vliegveldje gebracht. Wanneer we daar aankomen beginnen een paar mensen over hun paspoort te kletsen. Ik heb mijn eigen paspoort toevallig in mijn tas zitten, maar die van Jopie hebben we niet bij ons. Helemaal niet aan gedacht! Paniek. Gelukkig hebben we het hele ding niet nodig.. We lopen naar buiten en zien daar het vliegtuigje. Het is echt een ieniemienie vliegtuigje. Na een uitgebreide instructie omtrent veiligheid gaan we de lucht in. Wow, het is echt adembenemend mooi. 1000x mooier dan ik had verwacht. We vliegen over de whitsunday eilanden heen en daarna naar het rif. We vliegen behoorlijk laag en vanuit de lucht zie ik een mantarog en een haai! Wauwie. We vliegen een uur rond en komen als laatste over het bekende 'heartreef' die haar naam uiteraard aan haar vorm te danken heeft. Ik ben echt onder de indruk en heel blij dat we dit gedaan hebben. 

Later die middag op de camping neem ik even een kijkje bij het voeren van de vogels. Elke dag worden vlak bij onze camper vogels gevoerd. Er komen gigantisch veel vogeltjes op af en het is dan ook een enorm lawaai. Maar wel heel leuk om te zien :) Die avond gaat Jopie de was binnen halen. Bij de waslijn aangekomen blijkt dat iemand zijn strandhanddoek gejat heeft. Jopie hoopt dat de dader hier nog ergens rond loopt met zijn handdoek. Ik kan me niet voorstellen dat iemand daadwerkelijk zo dom zou zijn om een opvallend gekleurde enorme badhanddoek te jatten en er vervolgens dan doodleuk mee over de camping gaat lopen, maar je weet maar nooit natuurlijk!

Die avond gaan we nog weer even vissen. We willen zelf niet koken en halen een pizza of die we aan de waterkant opeten. Jopie vangt een monsterlijke zeepaling. Hij is echt enorm. Volgens Jopie is het een bijtgraag monster en hij wil er dan ook niks mee te maken hebben. Ik kan nog net een foto maken voor dat hij terug de zee in gaat.

 De volgende dag gaan we ocean raften. Om 9 uur worden we opgehaald en gaan we op pad. Goede business dat raften zo blijkt. We zijn met een flinke groep en worden verdeeld over een aantal boten. We vertrekken. Het eerste wat op het programma staat is snorkelen. We varen een flink eind tot we bij een plekje aankomen wat de orkaan enigzins overleefd heeft. We trekken onze wetsuits aan (vanwege de levensgevaarlijke box jellyfish) en springen het water in. Het water is een klein beetje troebel en het koraal niet het mooiste wat ik ooit gezien heb. Jopie en ik zwemmen een paar rondjes. We zien wel wat mooie dingen maar ik kan niet zeggen dat ik vreselijk onder de indruk was. Na een half uurtje hebben we het wel gezien en klimmen weer aan boord. Terwijl er nog een paar aan het snorkelen zijn drogen wij vast lekker op in het zonnetje. Als iedereen weer aan boord is varen we verder naar Whitsunday Island. We stappen van boord en staan op 1 van de mooiste stranden van de wereld. Het zand is poederachtig en het witste wat je ooit gezien hebt. Als je eroverheen loopt kraakt het alsof je op verse sneeuw loopt. Heel bijzonder! Wanneer de nodige foto's zijn gemaakt beginnen we aan een guided bushwalk. Dat klinkt een stukje spannender dan het daadwerkelijk is. Als een stel schapen lopen we met weet ik hoe veel mensen over een zeer duidelijk aangelegd pad. De uitzichten zijn daarentegen wel echt spectaculair! Na de wandeling worden we opgepikt door de boot die ons afzet op het strand. Terwijl wij een plekje zoeken op het strand maken ze op de boot onze lunch klaar. Niet veel later worden we aan boord geroepen om het eten te komen halen. De eersten die van de boot af komen met hun bordje zitten niet zo goed op te letten. Zodra ze van de boot af zijn worden ze aangevallen door meeuwen die proberen de borden leeg te roven. Slimme rakkers zijn het! Niet veel later moeten we er zelf ook aan geloven. We bewaken onze bordjes alsof ons leven er vanaf hangt. Dit eet niet zo comfortabel, maar zo kunnen we in ieder geval wel alles zelf opeten ;). De rest van de middag blijven we op het strand om te zwemmen en te luieren. 

 Op onze laatste avond komt Jopie terug uit het toiletgebouw; hij heeft de handdoekendief gezien! Jopie heeft de man aangsproken maar deze ontkende uiteraard. Jopie heeft even gekeken waar de beste man heen is gelopen met de handdoeken (de keuken, waar hij rustig is gaan afwassen). Hij komt mij ophalen zodat we samen even de handdoek kunnen gaan opeisen; sounds like fun! Ik ga snel met hem mee, maar de dief is natuurlijk nergens meer te bekennen. Als ik hem was had ik mezelf de komende dagen ook mooi ergens opgesloten denk ik! We lopen een paar rondjes over de camping maar vinden hem niet. De volgende dag geven we aan bij de receptie wat er is voorgevallen. De receptiedame weet meteen over wie we het hebben en ze beloofd dat ze er voor gaat zorgen dat de man de handdoek naar ons gaat opsturen.