Phares; een voorstelling over de tijd van de rode Khmer

We zitten op een bankje in een circustent, niet echt wetende wat ons te wachten staat. We hebben goede verhalen gehoord maar de ervaring leert dat de ervaring van anderen niet altijd de beste richtlijn is. We zijn vanavond bij Phares, een circus/theatervoorstelling gegeven door kansarme jongeren. We zijn ruim op tijd, we zitten op de derde rang en wilden een fatsoenlijk plekje bemachtigen. Terwijl we zitten te wachten (op ons inmiddels gevonden fatsoenlijke plekje) kijken we naar powerpointpresentatie. Hierin wordt meer weergegeven over de achtergrond van de voorstelling en de bijbehorende opleiding die de jongeren hebben gevolgd. Jaarlijks worden er 1200 jongeren aangenomen voor deze opleiding, waarvan er 150 daadwerkelijk een baan krijgen. Alleen daarom al is dit behoorlijk prijzige uitje de moeite waard. De voorstelling begint, we gaan terug naar de tijd van de rode Khmer. Het is een heftig en indrukwekkend verhaal. Er wordt gebruik gemaakt van dans, acrobatiek, theater en schilderkunst om alles uit te beelden. Het is een mooie en bijzondere combinatie. 1,5 uur later heb ik kippenvel en besef ik me dat ik al die tijd sprakeloos heb zitten kijken.

De tempels van Angkor Wat
Het is 05.00 uur, het is koud en donker. We zitten een in een tuktuk en zijn onderweg naar Angkor Wat voor de zonsopkomst. Deze blijkt niet bijzonder spectaculair te zijn en zeker niet de moeite waard om daarvoor op een zeer onacceptabel tijdstip mijn lekkere bedje te verlaten. Twee dagen lang laten we ons door Toekie onze tuktukdriver rondrijden door het tempelcomplex. Aan het einde van beide dagen zijn we gesloopt, niet alleen door alle indrukken die we opdoen maar ook door de talloze trappen die we in de tempels beklimmen. Op de eerste dag doen we de 'kleine ronde' met de meest bekende tempels waaronder Angkor Wat. De tweede dag rijden we de grote ronde, die op mij veel meer indruk maakt. Deels door de tempels die we zien (onder andere de gedetailleerde Lady Temple, een tempel die midden in het water staat en een tempel waar bomen op en in groeien) maar ook door de omgeving waar we doorheen rijden.  We sluiten af met de zonsondergang bij 1 van de tempels, die in tegenstelling tot de eerder genoemde zonsopkomst wél echt heel mooi is.

Na wat leuke culturele Cambodjaanse dingen gezien te hebben is het tijd voor de minder leuke dingen. Cambodja kent een heftige geschiedenis waar ik eigenlijk nog niet zo veel vanaf weet. Tijd voor een beetje verdieping. 

Tuol Sleng en de Killing fields
We zitten samen met 2 Nederlandse meiden in een tuktuk om wat meer te weten te komen over de Cambodjaanse geschiedenis. Het is geen uitje waar ik naar uitgekeken heb, maar wel iets waarvan ik vind dat ik het doen moet. We beginnen bij het museum, de plek waar duizenden Cambodjanen gemarteld zijn omdat ze een bril droegen, zachte handen hadden of bijvoorbeeld een andere taal spraken. In 3 jaar tijd is vrij recent 1/4 deel van de bevolking op brute wijze vermoord. Na een audiotour in het museum gaan we door naar de daadwerkelijke Killing fields, de plek waar de Cambodjanen uiteindelijk vermoord werden. Het is bizar om hier te zijn en te bedenken wat zich hier heeft afgespeeld. Terwijl ik in het museum ben en bij de velden loop komt het allemaal nog niet echt binnen. Pas in de dagen daarna komt het besef. Elke Cambodjaan die ik zie die ouder is dan 30 jaar heeft dit meegemaakt. Hoe veel verdriet moeten zij wel niet met zich meedragen?

Kampot

Nadat we naar het museum zijn geweest en de Killing fields hebben gezien gaan we meteen de volgende dag weg uit Phnom Penh. Na wat vertraging door een kapotte bus komen we een paar uur later dan gepland aan in Kampot, een klein stadje.  We eten iets bij een restaurantje en laten ons daarna met een tuktuk naar ons hostel brengen. Ons hostel ligt 5 km buiten het centrum en de tuktukdriver geeft aan dat het een slechte weg is. Hij heeft niets te veel gezegd. Het regenseizoen heeft dit jaar lang aangehouden en de weg is een ramp. We glibberen en glijden donkere zandpaadjes over. Er lijkt geen einde aan de rit te komen en ik ben even bang dat onze driver snode plannen met ons heeft. Geheel onterecht natuurlijk, Toekie2.0 is vriendelijk en behulpzaam. Wanneer hij na een eeuwigheid z'n tuktuk in een miniweilandje parkeert en zegt dat hij niet verder kan dus dat wij moeten lopen weet ik even niet wat ik daar van denken moet. Het is super donker en we staan op een junglepaadje. Ik zie het niet echt zitten om aan de wandel te gaan maar dan begrijp ik dat Toekie2.0 met ons mee loopt en m'n tas draagt. Dat maakt het een heel ander verhaal!

We blijven 5 dagen in Kampot. 5 dagen genieten! We varen met een kajak een rondje over een rivier (oké, met onweer in een enorme plensbui op een grote rivier was even iets minder genieten), we crossen met de tuktuk door de dorpjes, we bezoeken een peperplantage, fietsen door de zoutvelden, eten lekkere broodjes en doen een kleine hike in de jungle. Die kleine hike verloopt (zoals wel vaker bij ons) niet helemaal volgens de planning. Het begint allemaal goed, we klimmen een steil pad op en ik mag voorop om de weg spinnenweb vrij te maken. Die taak gaat mij volgens mij wel aardig goed af. Ongeveer op 3 kwart van de klim zie ik een vogelspin. Er eentje in het wild zien stond op mijn lijstje dus ik ben helemaal blij! Ik geloof alleen dat Marloes liever had gehad dat we de spin van een iets grotere afstand konden bezichtigen.. Aan de andere kant van de berg lopen we naar een butterflyfarm, leuk om even gezien te hebben maar niet erg indrukwekkend. Op onze terugweg steekt vlak voor onze voeten een grote slang het pad over. Ik vind het avontuur voor vandaag allemaal wel weer genoeg geweest, maar we komen ook nog een heleboel apen tegen. Ik ben niet echt fan van apen, maar het eerste groepje wat we zien vind ik toch stiekem wel echt leuk. Ze zijn stiknieuwsgierig, maar stiekem ook een beetje bang.  We zijn uitgekeken en lopen door. Niet veel verderop zit een grote groep apen op het pad. Ze zien ons en gaan, naast het pad zitten. Wij lopen door. We lopen er langs, opperhoofdaap zit naast het pad te blazen en laat z'n tanden zien. Wanneer we naast hem zijn springt hij het bos in en ze lijken allemaal weg te gaan. Ik ben opgelucht (wel 3 hele seconden lang). Opperhoofdaap komt uit het niets met al zijn apenvriendjes woest het pad op gevlogen al krijsend en graaiend naar ons. Ik ben (niet voor de eerste keer deze reis) dankbaar voor m'n rabiës spuiten. Marloes roept dat we moeten rennen en dat is wat we doen. De apen lijken weinig goeds in de zin te hebben dus we rennen zo hard we kunnen. Ze achtervolgen ons een behoorlijk eind maar taaien dan gelukkig af. Ik denk dat dit voorlopig ons laatste jungleavontuur was :)

Het laatste wat we in Kampot doen is een avondje bioscoop. Hier kun je een privézaaltje huren waar je zelf een film kunt uitkiezen. In de middag kiezen we een film uit waar we 's avonds heen gaan. We kiezen een echte vrouwenfilm uit waar we niet te veel bij na hoeven te denken. Wanneer we aankomen bij de bios worden we naar ons zaaltje gebracht. Het is een dubieuze zwartgeverfde slaapkamer waar een enorm bed in staat (ongeveer 2 2persoonsbedden naast elkaar). Aan het einde van het bed staat een enorme tv. We weten niet zo goed wat we hier van moeten denken dus denken maar niet te veel en gaan gewoon languit op bed liggen film kijken. Een lekker lui avondje! Wanneer we terugwillen naar ons hostel is dat nog even een dingetje. We zijn op de heenweg met de fiets gegaan, terug moeten we met de tuktuk omdat fietsen in het donker hier niet zo veilig is. Maarrr.. onze fietsen moeten natuurlijk wel mee terug! Dus proppen Marloes en ik onszelf in een tuktuk met onze fietsen op schoot. Tel daar een glibberig, half verdronken zandpad bij op én een tuktuk met maar weinig licht als hij zachtjes rijdt en je hebt een recept voor een bijzonder oncomfortabel ritje. 

Wie mooi wil zijn..

Ik lig op het strand en ik heb pijn. Het voelt alsof er allemaal kleine naaldjes in m'n been worden gestoken. Nee ik ben niet gestoken door een kwal en heb ook niet tussen de zee egels gelegen. Neenee, ik heb me over laten halen om mijn benen te laten epileren met een touwtje. De dame die mij daartoe heeft overgehaald kan kletsen als brugman. Van ver zag ze al dat onze benen wel erg harig waren en dat daar nodig iets aan moest gebeuren. Zo besloot ons maar even op te wachten toen we de zee uit kwamen lopen want zo kunnen we ons toch niet vertonen aan onze vriendjes? Na een goed betoog (en nadat ze eigenlijk een heleboel heel onaardige dingen heeft gezegd) konden we er eigenlijk bijna niet onder uit. Dus Jopie, speciaal voor jou heb ik vandaag ongeveer 1,5 uur pijn geleden. De dame in kwestie geeft aan dat het resultaat 3 maanden zichtbaar is, dat durf ik te betwijfelen. Ik krijg de garantie dat wanneer ze klaar is, mijn benen zo zacht zijn als babybilletjes. Of het nou komt doordat er geen haartjes meer op zitten of dat het meer komt door het babypoeder wat ze gebruikt durf ik niet te zeggen, maar glad zijn ze zeker!

We zijn inmiddels in Sihanoukville om kerst te vieren. We zijn begonnen bij een hostel genaamd Hacienda. Daar hebben we het welgeteld 8 uur volgehouden. We hadden al slechte verhalen gehoord over het hostel toen we aankwamen in Sihanoukville, maar aangezien het kerst is, alles ongeveer volgeboekt is én we dit hostel toch al moesten betalen besloten we het toch te proberen. Bij aankomst zag het er op een beschimmeld kussen en een eigenaardig luchtje in de dorm best oke uit. Later op de avond blijkt dat er vanaf smiddags 13.00 uur tot de volgende ochtend geen water beschikbaar is ivm een tekort. Dat is elke dag het geval en wil zeggen dat je niet kunt douchen, maar ook geen toilet door kunt spoelen. 's Nachts rond 1 uur willen we gaan tandenpoetsen en moet ik toch echt heel nodig plassen. Wanneer blijkt dat alle toiletten volgepoept zijn en er ook nog gekotst is wordt het ons toch echt te veel. Voor het eerst in al die weken verlaat ik vroegtijdig met hangende pootjes een slaapplek. We stappen in een tuktuk en gaan op zoek naar iets anders. Gelukkig vinden we al snel een fatsoenlijk hotel, waar we heeel opgelucht en blij in onze schone bedjes in slaap vallen. We vieren kerst door lekker te luieren op het strand en gaan op eerste kerstdag wat luxer uit eten. Aangezien de kerstsfeer hier eigenlijk ver te zoeken is laten we het daar maar bij :)