We rijden Esperance voorbij in de richting van Albany en hebben voor vannacht een low-cost camping aan het strand op het oog.
Onderweg komen we langs een verlaten roadhouse die niet zou misstaan in een slechte horrorfilm. We stoppen voor een home made beefpie. We stappen binnen en gaan meteen jaren terug in de tijd. Een knorrige oude dame helpt ons, de 'pies' vallen een beetje tegen maar met wat ketchup gaan ze er wel in. Jopie propt nog snel een overgebleven knijpbakje met ketchup in zijn broekzak voor we er vandoor gaan.
De camping die we uit hebben gezocht ligt aan een lange dirtroadweg. We mogen maximaal 11 km een dirtroad in rijden dus ik zal hier (voor het geval mevrouw S. mee leest) maar niet opschrijven hoe lang die weg was.. Het is wel een leuk stuk rijden en we zien van alles; mooie hagedissen, twee slangen en twee grote emoes! Na uren rijden komen we aan op een prachtige camping aan het strand. Ook hier zijn ze net als op veel andere plekken goed van vertrouwen en we moeten dan ook betalen door geld in een envelopje te stoppen en deze in een brievenbus te deponeren. We hebben alleen geen klein geld bij ons. Oepsie. Gelukkig kunnen we bij iemand wisselen en we betalen voor 2 nachtjes.
De volgende ochtend worden we om 06.15 gewekt door de aggregaat van onze buurman. De zak. We staan op een prachtige, rustige camping midden in natuur en deze beste man presteert het om op dit tijdstip een aggregaat aan te zetten. Ugh. Gelukkig spreekt Jopies hoofd boekdelen wanneer hij de camperdeur alleen nog maar heeft opengeschoven. De buurman (die dat stomme ding in het meest uiterste hoekje aan onze kant heeft neergezet) ziet Jopies hoofd en vraagt meteen of we er soms last van hebben. Jopie hoeft niet eens iets te zeggen en het ding gaat weer uit. Maar slapen doen we daarna niet meer en wanneer we rond 7 uur opstaan gaat het ding meteen weer aan. We pakken ons boeltje op en verhuizen naar een plekje verderop.
We kunnen vandaag voor het eerst vissen! De eindstand is 6-0 voor mij :) Helaas alleen babyvissen en niets iets wat we kunnen opeten. Gelukkig hebben we genoeg andere dingen en hoeven we dus niet met knorrende maagjes rond te lopen. Tussen de middag eten we pannenkoeken met gebakken appeltjes en een saus van zure room met honing en whisky. Na al die lekkere pannenkoeken hebben we 's avonds niet meer zo veel honger en houden we het bij een lekkere tosti.
Het is bijna kerst (jaa ik weet het, dit blogje komt weeeken te laat maar dat Australische internet lijkt gewoon helemaal nergens op) en vandaag rijden we daarom dan ook op tijd weg van de camping richting Albany (een van de grotere stadjes hier in de buurt) voor fatsoenlijke boodschappen, we willen de gasfles laten bijvullen en om de accu van de koelkast bij te laden zodat we er met de kerst zeker weten goed bij zitten. Vroeg wakker waren we vandaag sowieso al, we kregen namelijk bezoek van een heleboel kaketoes en het is echt niet te geloven hoeveel lawaai die kunnen maken!
Een aantal van de boosdoeners
We willen onze gasfles nog even laten bijvullen zodat we niet opeens met kerst zonder gas zitten. We rijden naar een campingwinkel. We worden naar de parkeerplaats gestuurd waar iemand aankomt met een karretje met allerlei gereedschap en veiligheidshulpmiddelen. Een deel van de stoep wordt afgezet en en worden waarschuwingsborden geplaatst. Niet gedacht dat een gasflesje vullen zo'n onderneming was! De beste jongeman die ons helpt komt er vol verbazing achter dat onze gasfles nog helemaal vol zit. We hebben er al anderhalve week mee gekookt en konden ons niet echt voorstellen dat deze nog helemaal vol was. Hij kijkt ons nog even aan alsof we de domste wezens zijn die hij ooit is tegengekomen en laat ons dan zonder ergens voor te betalen weggaan.
Wanneer ik s'avonds vanwege de kou mijn nieuwe pyjamapak (blijkbaar van het beste tokkiehuismerk) en mijn roze badslippers met lekkere sokken aan heb, blijk ik een groter adaptatievermogen te hebben dan verwacht. Stiekem pas ik hier ongewild best heel goed tussen. Die avond zijn we een beetje lui en laat klaar met alle nuttige dingen die we wilden doen. Van koken komt niet veel terecht en we rijden even langs de plaatselijke chippie voor onze eerste fish & chips van deze trip. Deze is gemaakt van haai en echt boven verwachting lekker!
De volgende morgen gaan we op zoek naar een camping voor kerst. We willen natuurlijk graag een mooi, leuk plekje maar omdat we behoorlijk last-minute zijn (vanavond is het al kerstavond) heb ik weinig hoop. We hebben een aantal campgrounds van te voren opgezocht en de eerste ligt niet heel ver buiten Albany. Het is een gratis campground dichtbij het strand. Wanneer we daar aankomen is het een drukte van jewelste en er loopt een caretaker rond met een klembord onder zijn arm om alles in goede banen te leiden. Sommige plekken zijn afgezet met grote oranje pilonnen. Het is een zanderige vlakte met hier en daar een struikje en het ziet er allemaal niet zo heel gezellig en vriendelijk uit. Toch twijfel ik nog een beetje of we niet om een plekje moeten vragen aan het opperhoofd omdat we anders straks misschien wel helemaal geen plek hebben. Maar we doen het niet en rijden naar de volgende camping. Dit is een low-cost plek in een national park. Aan het begin van het park moet je een entrance fee betalen van 15 dollar voor 1 dag of 25 dollar voor 5 dagen. Een beetje zuur om 25 dollar te betalen terwijl we helemaal niet weten of er wel een plekje op de camping is. We gaan voor de middenweg; we betalen een dagpas en rijden richting het strand. Wanneer we verder rijden duurt het niet lang voor we de zee en het strand al zien, het ziet er prachtig uit! We kunnen ons niet voorstellen dat er op deze plek nog een plaatsje vrij is voor ons en ik bereid me er al op voor dat we weer weg moeten. Wanneer we aan komen rijden op de campingplaats zelf zien we dat er nog een 'beachfront' plekje vrij is, wat een geluk!
Wanneer Jopie en ik later die middag op het strand een drankje zitten te doen wijs ik hem mijn superperfecte plekje aan. Niet veel later lijkt de auto die daar geparkeerd staat er vandoor te gaan. We graaien onze stoelen snel bij elkaar en gaan op een drafje naar de camper om de tafel op te pakken zodat we dat plekje kunnen innemen. De auto gaat er inderdaad vandoor en wij zetten onze spullen op hun plek neer. We hebben alleen nog niet voldoende ruimte om ook de luifel op te kunnen zetten maar terwijl we het daar over hebben vertrekt er nog een auto waardoor we de camper nu zo neer kunnen zetten dat we een knus, beschut (het waait hier vrij hard) hoekje hebben tussen wat mooie struiken terwijl we ook nog zicht hebben op de zee en het prachtige strand. Beter kan het niet!
Niet lang nadat we zijn gaan zitten komt er een prachtig ieniemienie blauw vogeltje op bezoek. Hij is vrij tam, maar omdat hij supersnel is toch vrij lastig om op de foto te zetten. Het vogeltje pas perfect bij onze biertjes en valt zo helemaal niet op, zie hieronder!
Kerst! We staan op eerste kerstdag mooi op tijd op en eten snel een boterhammetje met pindakaas. We moeten namelijk onze parkpas verlengen en dat moet vóór 11 uur. Aangezien het wel een eindje lopen is én het nogal warm kan worden kunnen we maar beter vroeg op pad gaan. Ik denk dat het max 3 km lopen is naar het begin van het park dus dat moet te doen zijn. Gewapend met een stappenteller en wat flesjes water klauteren we de berg op. Na 2 km zegt Jopie dat we er al bijna zijn, maar al met al is het een dikke 4 km lopen voor we bij de ingang komen. Een flinke wandeling dus! We betalen netjes voor de komende dagen en lopen dan weer terug naar de camping voor ons echte ontbijt. Voor 10 uur 's ochtends hebben we er al meer dan 8 km opzitten en de 10.000 stappen ruim gehaald.
Ik maak een ontbijtje van toast met avocadopuree, gerookte zalm en gepocheerde eieren. Heerlijk! Wanneer we zitten te eten komt er een ranger langs om het stageld van de camping te innen. We betalen voor drie nachten en terwijl ik aan het afrekenen ben krijgen we bezoek van een Chinese dame. Het is me niet duidelijk wat ze komt doen, maar ik ben er wel over uit dat haar gedrag niet helemaal normaal is. Ze komt bij ons onder de luifel staan (die echt niet groot is) maar zoekt verder geen contact met ons. Dat geeft ongeveer hetzelfde effect als wanneer een wildvreemde zonder wat te zeggen je woonkamer komt binnen denderen terwijl jij lekker op je bank ligt te chillen. Even denk ik dat ze in de camper gaat zitten, maar dat doet ze dan nog net weer niet. Ze blijft een beetje rondhangen en komt later nog een keer terug. Bijzonder.. Jopie denkt dat ze op zoek is naar schaduw, maar dit lijkt me dan wel een beetje een vreemde manier om verkoeling te zoeken. We laten haar voor wat het is en na het ontbijtje lopen we naar het strand om te gaan vissen. We hebben de kunst even afgekeken bij een Australisch gezin en denken nu precies te weten wat we moeten doen. We kunnen heerlijk met de voetjes in de zee staan om af te koelen, hier hoeven we namelijk nog niet bang te zijn voor de 'salties'. Tussendoor delen we een klein kerstcakje en luisteren we een wanstaltige kerstplaylist van spotify om toch nog een beetje het 'kerstgevoel' te krijgen. Want dat is toch een beetje lastig met 28 graden, kristalhelder zeewater en een wit strandje ;)
We lopen zo'n 12 kilometer door de bush. Het is een mooie (soms best pittige) wandeling en onderweg zien we allebei (los van elkaar) 1 slang, maar dat is meer dan genoeg als je ergens tussen de struiken loopt de banjeren en net hebt opgezocht hoeveel dodelijke slangen er precies Australie wonen.
