Het is iets na zessen in de ochtend als we allebei wakker worden van een hoop kabaal. Onze nieuwe buurtjes gaan er met net zoveel lawaai weer vandoor als ze gisteravond gekomen zijn. Veel Aussies hebben de irritante gewoonte om hun nogal lompe dieselauto's al een uur voor vertrek te starten zodat de airco de temperaturen tegen het vriespunt aan heeft gebracht tegen de tijd dat ze daadwerkelijk gaan rijden. Niet echt ideaal voor de buren die nog liggen te slapen..
Wij zijn klaarwakker en nadat we ons hele kerstkampement hebben afgebroken en de kerstversiering hebben opgeruimd vertrekken we vroeg in de richting van Augusta/Bunbury. We hebben een mooie free campground gezien aan een riviertje. Ik stel de navigatie in en we gaan op pad. Het laatste deel van de route is onverhard en gaat deels door een bos met allemaal kleine paadjes. Een aantal van de wegen zijn afgesloten, maar met wat omweggetjes komen we toch weer op de goede weg uit. Het voelt een beetje a la de Lion King. We rijden over een sneeuwwit zandpaadje met overal groen om ons heen. Grote groene parkieten vliegen honderden meters met ons mee. Prachtig!
There's more to be see than can ever be seen. More to do than can ever be done. ~Elton John
Na een paar uurtjes rijden komen we eindelijk uit bij de rivier. Aan de verkeerde kant. Verdorie. De camping zit aan de overkant van de rivier en met een 4wd (en flink wat lef) kun je er misschien wel doorheen, maar ik denk dat mevrouw S. het niet echt gaat waarderen als wij dat ook proberen. We hebben het hele stuk voor niets gereden en teleurgesteld gaan we er vandoor. De rest van de dag kruipen de kilometers voorbij.
We zoeken een gratis rest area uit voor vannacht maar rijden er per ongeluk voorbij. De weg is smal en de kanten lopen stijl naar beneden, omkeren lukt niet. De eerstvolgende mogelijkheid om te keren ligt dichterbij een low-cost camping verderop dan bij deze rest area. We rijden dan ook door naar de camping. Daar aangekomen zien we dat deze best prijzig is (45 dollar) De camping is net nieuw aangelegd en hierdoor ziet het er netjes maar meteen ook super kaal uit. Het lijkt wel een groot parkeerterrein. We blijven natuurlijk wel een stel gierige Nederlanders en vinden dit zonde van het geld. Wanneer we wegrijden zien we opeens een paar kangoeroetjes! Die zijn zo schattig dat we besluiten toch maar te blijven.
We rijden drie rondjes over het grote, zo goed als lege kampeerterrein om de beste plek uit te kiezen. Terwijl Jopie de boel neerzet ga ik op zoek naar een douche, die zie ik nergens en ik ben al bang dat die er helemaal niet is. Wél zie ik een grote houtkachel met een waterreservoir er boven, dus ik gok dat er wel eeen douche moet zijn. Ook zie ik een leuke trail die hier in de omgeving is uitgezet en nadat we de hele dag in de auto hebben gezeten is het wel lekker om een beetje te bewegen. Wanneer Jopie en ik naar het startpunt van de trail wandelen trekt hij nog een aantal deuren open van het toiletgebouw en hij vindt een douche. Jeej. Jammer genoeg is het dus blijkbaar wel de bedoeling dat je eerst zelf gaat houthakken en dan die kachel gaat opstoken als je wilt douchen met warm water (voor die 45 dollar had ik toch wel iets meer service en luxe verwacht maar ok).
De trail is een simpele, vrij korte route die om de camping heen loopt. Onderweg komen we nog een kangoeroetje tegen die helemaal niet bang voor ons is en die we van dichtbij kunnen bekijken. Wat een cutie! Wanneer we op de terugweg langs een ander toiletgebouwtje lopen zien we dat daar iemand al het werk al gedaan heeft en de kachel al mooi een tijdje staat te branden. Woehoe! Teruggekomen bij ons plekje en we zijn toch niet helemaal tevreden met onze keuze. We verplaatsen de auto voor de zoveelste keer naar een nóg beter plekje met meer zon, minder wind en een mooier uitzicht.
Na een heerlijke douche is het tijd voor een glaasje rosé in de laatste zonnestralen. Dat glaasje rosé is echter niet bepaald heerlijk. Het is een mierzoet, stroperig goedje in de kleur van frambozenranja. Alleen is frambozenranja een heel stuk beter te hachelen. Desondanks geniet ik er nog even dubbel en dwars van want in de avond koelt het hier flink af! Wanneer de zon onder gaat moet ik een dekenfort van mijn stoel maken om nog lekker buiten te kunnen zitten. Die avond eten we bietjessalade en een burger van wagyu beef. We hebben in Esperance een roostertje gekocht en proberen nu de burgers boven onze stove te grillen. Dat gaat niet helemaal volgens planning en uiteindelijk gaan ze toch maar op het grillplaatje.
We zitten helemaal in the middle of nowhere en daardoor is het hier doodstil en aardedonker. Het is helder vannacht en de sterrenhemel is dan ook bijzonder mooi. We pakken het statief er bij en gaan aan de slag met wat we geleerd hebben tijdens onze fotografiecursus. De uitvoering laat hier en daar nog wat te wensen over maar het was toch leuk om het even te proberen.
Vanuit Shannon National Park rijden we verder in de richting van Augusta. Na zo'n 20 km zien we een 'Great Tree Drive'. We kunnen natuurlijk niet overal voorbij rijden en dit lijkt ons wel mooi om te bekijken en dus we slaan af. Het is een route van zo'n 26 km door een bos met gigantische bomen. Aan het einde van de route komen we precies weer op de camping uit. Haha!
We wagen nog maar eens een poging richting Augusta waar we een paar leuke campings hebben uitgezocht. Wanneer we daar aankomen zien we dat alles maar dan ook echt alles vol zit.. Na zo'n 6 campings te hebben bekeken zijn we er heeelemaal klaar mee en gaan vol gas in de richting van Perth omdat het boven Perth weer rustiger zou moeten worden (vanwege het warme weer trekken de Aussies naar beneden).
We slapen langs de snelweg op een rest area. Er is veel lawaai en er zijn geen voorzieningen, maar het is wel gratis! Na een snel ontbijtje rijden we verder in de richting van Perth. We willen daar een bbq kopen omdat we deze toch echt wel missen. Dit wordt nog wel een zoektochtje, want het moet er 1 op gas zijn omdat tot ergens in april de kolen verboden zijn maar we willen er niet te veel geld aan uitgeven.
Wanneer we Perth in rijden stoppen we in het shopping centre van Joondalup, daar waar we 3 jaar geleden ook begonnen zijn. Helaas is daar nergens een bbq te vinden (gelukkig wel heerlijke broodjes met garnalen en srirachasaus). Na het aan een aantal mensen gevraagd te hebben komen we uiteindelijk terecht bij een speciaalzaakje terecht.
We komen precies op het goede moment! Ze hebben deze week mooie kortingen en we vinden dan ook een leuke bbq voor een redelijke prijs. De bbq zit in een super grote doos met veel verpakkingsmateriaal. We hebben niet zo veel zin om al die bende mee te nemen in de camper en dus vraag ik of we hem misschien in de winkel in elkaar mogen zetten. Midden in de winkel maken we de boel open en met een geleende schroevendraaier Jopie zet het ding (onder toeziend oog van alle winkelende mensen) in rap tempo in elkaar.
We doen nog even wat boodschappen om te kunnen bbqen en rijden naar naar een National park ten noordwesten van Perth. Wanneer we daar aankomen zien we dat het park flink is afgebrand. Overal staat nog brandweer na te blussen. Het park is gelukkig wel open en met een omwegje rijden we naar de ingang. Maar ook bij dit park is alles volgeboekt. De moed is mij inmiddels wel een beetje in de schoenen gezakt. Chagrijnig stel ik de navigatie in op een betaalde camping een eind verderop.
Onderweg komen we langs een gratis camping die er niet verkeerd uit ziet, er is wonder boven wonder nog een plekje vrij.
We staan tussen een Frans stelletje en een alleenreizende man in een oude omgebouwde bus. Wanneer we alle spullen uitstallen blijkt 1 van mijn roze tokkieslippers te missen, oh no! Deze moeten we ergens verloren zijn bij het boodschappen doen. Na een paar potjes regenwormen is het tijd om onze nieuwe aankoop te testen. We eten pork met plum marinade, lamspiesjes, lamskoteletjes, venkel en ui. Heerlijk gegeten en blij met onze bbq!
We staan tussen een Frans stelletje en een alleenreizende man in een oude omgebouwde bus. Wanneer we alle spullen uitstallen blijkt 1 van mijn roze tokkieslippers te missen, oh no! Deze moeten we ergens verloren zijn bij het boodschappen doen. Na een paar potjes regenwormen is het tijd om onze nieuwe aankoop te testen. We eten pork met plum marinade, lamspiesjes, lamskoteletjes, venkel en ui. Heerlijk gegeten en blij met onze bbq!
De volgende ochtend rijden we verder langs de kust richting het noorden. Onderweg zien we een walking trail waar we stoppen voor een wandelingetje. De aussies zijn goed in overdrijven, er staat aangegeven dat het zo'n 45 minuten lopen is. Dus we trekken netjes gympen aan in plaats van slippers, doen nog een beetje zonnebrand op en pakken een tasje met 2 flesjes water. Na zo'n 15 minuten staat we weer bij de auto..
Een eindje verderop komen we langs enorme witte zandduinen. Bijzonder om te zien! Nog wat verderop liggen 'the pinnacles'. Daar stoppen we om een rit met de auto door het park te maken.
The pinnacles
We rijden verder door een aantal verschillende dorpjes om naar jetty's en campings te kijken en stoppen in het dorpje Cervantes. Ook hier zit de camping vol. We nemen een kijkje op de jetty waar 4 jongetjes aan het vissen zijn. Ze hebben wat klein spul gevangen en proberen het aan ons te verkopen. Ze weten niet precies welke soorten het allemaal zijn maar ze weten zeker dat 'really yummie' zijn. Ik weet vrij zeker dat 1 van hun 'yummie' vissen behoorlijk giftig is, dus deze slaan we maar even over. Zelfs wanneer ze echt een speciale, mooie prijs voor ons willen maken bedanken we.
Wanneer we het dorp uitrijden zien we dat er een speciale 'overflow' camping is. We hebben al meerdere keren gezien dat er een overflow camping is. We rijden weer terug het dorpje in en gaan lekker lunchen bij een restaurantje dat er van de buitenkant best gezellig uit ziet. Wanneer we binnenkomen is het een grote lege ruimte met afzichtelijke blauwe vloerbedekking en lelijke witte tafels en stoelen. Het is behoorlijk druk en het eten ziet er goed uit, dus we gaan zitten.
We bestellen een seafoodplatter for 2. Omnomnom. Na de lunch gaan we naar de pier om te vissen. We vangen 1 miljoen puffervissen, haring en nog wat ander klein spul. Na een tijdje rijden twee oudjes de pier op; een Filipijnse dame met een Australische man. Ze maken grote emmers met voer aan en voeren recht voor ons. Ik ben benieuwd wat ze van plan zijn. De oude dame geeft aan dat ze nu alleen maar voeren en later pas gaan vissen. Haar definitie van 'later' is anders dan de mijne, want 10 minuten LATER staat ze strak tussen ons in te vissen. Even om een idee te geven; het platform van de pier is zo'n 8 meter lang en 2,5 meter breed. Jopie en ik staan op het rechteruiteinde te vissen waar het 2,5 meter breed is en oma presteert het om tussen ons in te gaan staan.
Na een tijdje vinden we het mooi geweest en gaan er vandoor. Wanneer we weglopen komt er net eeen kleine dolfijn aan zwemmen, mooi! De overflow camping blijkt niet veel meer te zijn dan een groot grasveld met een douche en een toilet. 25 dollar betalen om op een grasveld te staan vinden we wat veel dus we rijden door.
We rijden langs Sandy Cape een camping waar je schijnbaar mooi kunt vissen vanaf het strand. We stoppen om een kijkje te nemen. Het is een norme huttenbende. Ergens achteraf hebben ze voor 20 dollar nog een powered site, het is ondanks de flinke wind best een mooi plekje en dus betalen we. Het strand valt tegen, er ligt enorm veel wier. Het vissen laten we vandaag voor wat het is. Ik ga op zoek naar de douche, deze blijkt helaas niet te bestaan. Er zijn alleen een paar hele vieze oude dumptoiletten waar je de urinelucht al kunt ruiken voor de je wc's uberhaupt hebt kunnen zien. Ugh. We zitten nog helemaal vol van onze seafoodplatter en slaan het diner die avond over.
De volgende ochtend rijden we via Jurien Bay naar Green Head. In Green Head zit de camping ook vol. De man geeft aan dat het waarschijnlijk vanaf eind volgende week een stuk rustiger zal zijn maar dat we voor nu het beste kunnen door rijden naar Port Denison/Dongara.
Wanneer we aankomen in Port Denison en Dongara (2 dorpjes die aan elkaar liggen) zitten ook daar de mooie campings vol. We rijden een beetje heen en weer en balen flink. Dan ziet Jopie een camping die op geen van alle camping apps staat die we gebruiken. We lopen naar de receptie en ze hebben nog plek! Het is een ensuite plek, dat hebben we hier al meerdere keren gezien, maar zelf nog geen gebruik van gemaakt. We komen aan op ons plekje en ik vraag me af of het allemaal wel klopt. We hebben huisje met een tuintje, een tuinset en een waslijn. We proberen de sleutel en hij past. Binnen hebben we een douche en een apart toilet, twee wasbakken en een wasmachine! Waauwie wat een koopje. Normaal gesproken betaal je per was zo'n 4 of 5 dollar en nu kunnen we gewoon 'gratis' wassen :) Ik ben helemaal in m'n nopjes met dit mooie plekje.
Ik snap alleen niet helemaal hoe de wasmachine werkt en ben al bang dat hij het helemaal niet doet. Gelukkig komt de dame van de receptie me assisteren (blijkbaar moet je hier de knop uittrekken ipv een knop induwen).. Wanneer we een wasje hebben aangezet gaan we op verkenningstocht en doen we wat boodschappen voor vanavond want vanavond is het oudjaarsavond. Voor ons geen oliebollen maar wat lekkers voor op de bbq, shotjes en een goede fles bubbels.
We nemen een kijkje op het 'platform' wat momenteel een echte vishotspot zou moeten zijn. Het is een klein houten platform en het duurt niet lang voor deze ramvol staat. Persoonlijke ruimte kennen ze blijkbaar niet. Ik heb er een hekel aan als ik als een ingeblikt sardientje moet staan en dus zoeken we een ander plekje op. Een eind verderop is een heerlijk windstil plekje op de rotsen. Ik heb alleen een hekel aan vissen vanaf de rotsen dus dat laat ik maar even aan Jopie over. Na een paar kleine snappers vangt hij een Tailor van een eetbaar maatje! We zien hem al helemaal op onze mooie bbq liggen als de lijn breekt en ons diner in een spleet tussen de rotsen valt. Oi. De spleet is vrij smal en diep en we kunnen er niet bij. Het is zuur dat ons dinertje daar nu ligt, maar nog zuurder dat er dan voor niks een vis dood ligt te gaan. Dat kunnen we natuurlijk niet laten gebeuren. We hebben een flink fileermes bij ons en natuurlijk vislijn dus het duurt niet lang voor Jopie een hengel heeft omgetoverd tot een speer. Na een paar pogingen zit de vis aan de speer en kunnen we hem tussen de rotsen vandaan halen.
Terug op de camping zitten we net lekker op ons terrasje in de zon wanner ik een oudere man voorbij zie lopen. Hij loopt rond met een drankje en hij gaat wat chaletjes af, hij lijkt op zoek te zijn naar gezelschap maar helaas is er niemand thuis. Blijkbaar heeft hij echt zin in een praatje want het duurt niet lang voor hij (ongevraagd) bij ons aanschuift.
De man is vriendelijk, maar tegelijkertijd ook een beetje knarrig. Hij blijft een hele tijd zitten waarbij hij van alles over het land en de geschiedenis vertelt. Interessant! Ook vertelt hij over zichzelf. Hij heeft kanker en moet binnenkort weer voor een behandeling van 4 weken naar Perth. Hij had niet gedacht dat hij deze oudjaarsavond nog zou halen en hij hoopt nu dat hij zijn komende verjaardag nog mee mag maken. Heftig.
We hebben het ook over luchtigere dingen zoals onze reisplannen en het weer. Wij zeggen dat we het steeds zo hard vinden waaien (de tuinstoelen waaien van het terras). Hij geeft aan dat dit helemaal niks is, normaal waait het veel harder. Daarna vertellen we dat we van plan zijn om naar het noorden te rijden en hij vindt het een slecht idee. We kunnen beter naar het zuiden gaan. In het noorden is het kaal en lelijk en het is veel en veel te warm (in deze tijd van het jaar kunnen de temperaturen volgens hem oplopen tot de 65 graden). Bovendien is het cycloonseizoen en kan het behoorlijk gevaarlijk zijn. Hij zegt dat we het niet lang vol gaan houden en neemt afscheid met een 'see you soon'. We moeten er ons op voorbereiden om in volle vaart weer terug te komen rijden. Wij wensen hem het beste en we zijn benieuwd of hij gelijk gaat krijgen.
Wanneer de man weg is gooien we de tailor op de bbq. We maken hem op z'n Thais klaar en vullen de vis met lemongrass, knoflook, rode peper, kafir lime leafs, koriander en gember. Hij is heerlijk! Na het eten doen we nog een drankje. We hebben van de man gehoord dat particulier vuurwerk verboden is ivm de droogte en het enorme brandgevaar. Maar er wordt verder ook niets georganiseerd, wat wel een beetje saai is. We laten oud en nieuw dit jaar dan ook stilletjes aan ons voorbij gaan en gaan lekker slapen. Volgend jaar beter!