#5 shotjes, een rivierbedding vol roetjes en krijsende kaketoes

06.00 uur. De zon schijnt al fel in mijn gezicht als ik wakker word. Wat een tijd. In Nederland is het pas 23.00 uur en dus wordt daar pas over een uurtje de champagne opengetrokken en het vuurwerk afgestoken. Mischien moeten we dat feestje maar meevieren, want we hebben er zelf gisteravond niet zo veel van gebakken.. Rond een uur of 7 wordt ook Jopie wakker en kunnen we het thuisfront even stalken met wat berichtjes. 

Na het ontbijt gaat Jopie op struinpad terwijl ik achter het laptopje kruip om een blogje te typen. Wanneer hij terug is zoeken we een tentje uit om te gaan lunchen. Er is alleen niet zo veel open dus onze opties zijn beperkt. Er is 1 restaurantje waar we terecht kunnen en daar zit dan ook meteen het hele terras vol. Gelukkig is er nog een tafeltje over voor ons! Na een lekkere lunch gaan we terug naar de camping. Later die middag gaan we er op uit om nog een dinertje te vangen.

We rijden naar het plekje waar Jopie gisteren de Tailor heeft gevangen.Wanneer we op de parkeerplaats stoppen mikt Jopie z'n deur open die er meteen zowat uit vliegt. Daar zal mevrouw S. vast niet zo blij mee zijn! We bekijken goed of er schade is, maar er is niets te zien. Wel kraakt de deur een beetje dubieus, maar volgens Jopie niets wat niet met een beetje WD-40 verholpen kan worden. We lopen over de pier naar een plekje waar we een uit de wind kunnen zitten. We zitten een paar uurtjes maar vangen helaas niets wat groot genoeg is om in een pannetje te stoppen. Terug op de parkeerplaats staat het hele platform en alles daar omheen ramvol met vissers. Zelfs richting het strand waar het heel ondiep is staan overal vissers. Dat zal toch niet voor niets zijn? We kruipen in de auto en blijven een tijdje staan om de kunst af te kijken.

Terug op de camping gaan we over op de hapjes en de drankjes die eigenlijk voor gisteravond bedoeld waren. Ze hebben echt zo veel lekkers in de supermarkten hier! We hebben een kaasplankje bestaande uit een heerlijke port infused cheddar, een zachte, romige camembert, een gerookte cheddar dip met gekarameliseerde uien en een paté met cognac. Loopt het water jullie al in de mond?

Normale mensen zouden dit waarschijnlijk combineren met een goede port of iets dergelijks, maar bij gebrek aan beter hebben wij onze shotjes bucket tevoorschijn getoverd. Het zijn shotjes met 2 smaken en die zijn op zn zachts gezegd merkwaardig te noemen. Een paar voorbeeldjes: meloen/caramel, jamdonut/cream, chocolade/chili. Zó intens zoet dat het glazuur al van je tanden springt als je er naar kijkt, maar stiekem waren sommige best lekker!

20200101_201954.jpg

 De volgende ochtend is het helaas tijd om dit heerlijke plekje te verlaten. Het voelt alsof we hier een week vakantie hebben gevierd. Ik neem een laatste douche in onze eigen badkamer, mét heerlijke bananenshampoo(!) welteverstaan. Iedereen die mij goed kent, weet dat ik dol ben op de geur van chemische bananen. Je weet wel zoals de banenensnoepjes ruiken die je vroeger at. Daar verkopen ze hier dus gewoon shampoo van. Wauw. 

20191231_164622.jpg

Alles is weer opgeladen, schoon, fris en de tanks zitten vol. We zijn helemaal klaar voor een nieuw avontuur! We rijden de binnenlanden in en komen na zo'n 2 uurtjes op een prachtige verlaten camping midden in de natuur. Deze camping is in deze tijd van het jaar (het is in dit deel van WA nu laagseizoen) gratis! En het mooie is; er is helemaal niemand. We kiezen een plekje uit met uitzicht op de rivier. Er stroomt dan wel geen water door de rivier; het uitzicht is alsnog indrukwekkend!

IMG-20200417-WA0017.jpg

We pakken onze wandelspullen en gaan op onderzoek uit in de omgeving. Jopie wil graag door de rivierbedding banjeren, maar overal staan waarschuwingsborden dat het levensgevaarlijk is vanwege instortende wanden. Daarnaast denk ik aan al beesten die bij de laatste waterplasjes leven en al met al vind ik het niet echt aantrekkelijk klinken. Toch ben ik al snel om. Gelukkig maar! Wanneer we naar beneden zijn geklauterd duurt het niet lang voor de eerste kangoeroetjes weghoppen.

We volgen de rivier een aantal kilometers op en overal waar we kijken zien we kangoeroetjes en vogels. Het is de eerste keer dat we echt goed kunnen zien wat de roetjes de hele dag doen. Ze lijken best een lekker leventje te hebben, sommigen liggen languit in de zon te luieren. Anderen hebben mooie holletjes gemaakt tussen de boomwortels waar ze wat koeler in de schaduw kunnen liggen. Ze eten, hoppen wat rond en graven gaten in de rivierbedding zodat er water omhoog komt wat ze kunnen drinken.

IMG-20200417-WA0001.jpg

Op de terugweg lopen we helemaal verkeerd. Blijkbaar kwamen een eindje verderop 2 rivieren bij elkaar en dat hadden wij niet gezien. Op de terugweg hebben we de verkeerde riviertak gevolgd. Het duurt een behoorlijke tijd voor we het doorhebben. Inmiddels is ons water bijna op en mijn telefoon uitgevallen vanwege de warmte. Handig. Gelukkig doet Jopies telefoon het nog wel en kunnen we op de app maps.me zien waar we zijn. Dan pas zien we dat er twee riviertakken zijn en dat we helemaal verkeerd zitten. De laatste 2,5 km leggen we sjokkend en niet met al te veel enthousiasme af.

Al met al hebben we ruim 14 km gelopen, een pittig eindje met deze temperaturen! De waterzak van de campshower heeft al die tijd in de zon kunnen opwarmen en dus hebben we een heerlijke, warme douche. Een kleine tegenvaller in dit verhaal is onze buurman. De beste man kon kiezen uit tientallen prachtige campingplekjes ver bij ons uit de buurt. Maar hij presteert het om zijn kampement zo op te bouwen dat hij precies op ons uit kijkt. En laat ze daar in de bush bush nou geen douchegordijnen hebben. Gelukkig zit hij aardig ver weg en als ik ga douchen zit hij binnen. Maar ik hoop maar dat hij niet net dít moment kiest om een verrekijker tevoorschijn te toveren om vogels te gaan spotten.

IMG-20200417-WA0016.jpg
Onze geimproviseerde douche

Na het douchen trek ik mijn lekkere warme pyjamapak aan, het koelt hier 's avonds best flink af. Daarnaast trek ik ook de dikste sokken aan die ik kan vinden. Niet omdat ze zo mooi staan bij mijn roze badslippers. Ook niet vanwege de warmte. Nee, vanwege de veeel te grote mieren die nogal graag in mijn voeten bijten. Bah. Wanneer we gaan kokerellen gaat de zon onder. De meest prachtige kleuren verschijnen in de lucht en dus pakken we de camera er bij. Nadat we een paar mooie foto's gemaakt hebben is het tijd om te eten. Dat is vandaag niet zo'n pretje. Ook hier barst het van de kleine, zwarte, plakkerige vliegen. Ze zitten overal; in m'n neus, ogen en oren. Er een aantal per ongeluk opeten is misschien nog niet het einde van de wereld omnonom extra proteines. Maar ze inademen lijkt me al een heel stuk minder gezond.

Jopie.jpg

De volgende ochtend ontbijten we met de landkaart op tafel. Waar gaan we heen?
Het plan was eerst om weer terug te rijden naar de kust maar we kiezen er toch voor om een loop door de binnenlanden te rijden. Het is een stoffige weg met grote stukken oranje dirtroad afgewisseld met korte stukjes asfalt. Het is een rustige weg en we komen zo goed als niemand tegen. Wat we wél zien zijn dieren; roetjes, varanen, grote vogels, hagedissen en een emoe.

hagediss.jpg

We zijn vandaag al snel klaar met het in de auto zitten en stoppen dan ook vroeg bij een gratis rest area; Stock well 9. Deze ligt aan een TSR (travelling stock route) een route waarlangs vee gedreven mag worden over het land van andere boeren. Deze routes zijn aangelegd om er voor te zorgen dat het reizende, grazende vee zo min mogelijk schade aanricht op het land van anderen. De rest area is niets meer dan een woestijnachtige zandvlakte. Er is niks te zien of te doen in de omgeving en we rijden dan ook door.

Screenshot_20200417-142355_Video Player.jpg

Jopie vindt dat het tijd wordt dat ik een stukje ga rijden iets wat ik tot nu toe geweigerd heb. Aangezien we dus al uren geen andere auto's gezien hebben durf ik het wel aan. Rustig tuf ik ons naar een roadhouse zo'n 60 kilometer verderop. Bij de receptie verkopen ze vliegennetjes voor je gezicht. Foeilelijk, maar oh wat ben ik blij! Er is niemand op de camping en dus mogen we zelf kiezen waar we gaan staan. We kiezen een plekje uit maar besluiteloos als we zijn verplaatsen we niet veel later toch naar een ander plekje. We vullen de middag met spelletjes (lang leve de regenwormen!) en drinken een lekker wijntje. Aan het einde van de middag arriveren er met enorm veel kabaal honderden roze, krijsende kaketoes die voor de nacht de bescherming willen opzoeken van de hoge bomen rondom het roadhouse. De volgende morgen vroeg verdwijnen ze helaas met net zo veel kabaal als ze gekomen zijn.

kaketoet.jpg