Jullie geloven het vast niet, maar reizen is soms best zwaar en vermoeiend. Het was dus echt tijd voor een welverdiende luie vakantie. Ruim 2,5 week leef ik als god in Frankrijk op Koh Lipe (niet best voor het budget, maar word er wel erg gelukkig van ;)). Nooit meer naar huis is een gedachte die hier regelmatig voorbij komt. Wat hebben we het mooi, gezellig en goed.

Take away tapas mmmm

Helaas komt aan alles een einde. Het is tijd om terug te gaan richting Bangkok. In Bangkok slapen we in een wat duurder maar toch lichtelijk dubieus hotelletje ergens in de buurt van China Town. We komen om half 11 's avonds aan, een half uur eerder dan ik had aangegeven. Daar snapt de receptiemeneer echt helemaal niets van, hij is compleet van het padje. Wanneer we vervolgens ook nog eens aangeven dat het hotel behoorlijk naar pis stinkt en dat we daarom de prijs per nacht aan de hoge kant vinden weet hij niet meer hoe hij het heeft, niks meer mee te beginnen. We laten het er maar bij en nemen een taxi richting Khao San Road voor een paar drankjes.

De volgende ochtend; we zitten redelijk op tijd en vol verwachting in de taxi. We gaan naar Bungsamran; een viswater in Bangkok. Al een paar jaar lang moet ik het catfishvisavontuur van Inske en Tom aanhoren. Tijd dus om zelf eens te bekijken of het echt zo spectaculair is. Na een flinke rit met de taxi komen we rond 11 uur aan. Bij de balie worden we te woord gestaan door een man die ons alle drie maar blijft aanspreken met sir. Inske doet een leuke poging de beste man uit te leggen dat wij geen sir maar een miss zijn, waarop hij antwoord 'ok, thank you sir'. Ze geeft het op.

We maken er een superdeluxe dagje van. We huren een bungalow/hutachtigiets aan het water en daarbij ook een gids. We delen een hengel met ons drieën. Dat lijkt misschien een beetje saai, maar geloof me, catfishvissen is zwaar! 1 hengel is dus meer dan genoeg.

Game on! We zijn geïnstalleerd in de bungalow en ons wedstrijdje kan beginnen. Het duurt niet lang voor we de eerste aanbeet hebben. De eerste vis is voor Iens. Ze vindt  hem te sterk en geeft de hengel na een tijdje af aan Jopie. Zij is normaal gesproken zeker de fanatiekste visser van ons 2 en stiekem is ze ook echt iets sterker dan ik (ook al geef ik dat uiteraard niet graag toe), dus ik ben een beetje bang dat ik vandaag een zware dag ga krijgen! Gelukkig valt het mee en het duurt niet heel lang voor ik op kop sta. In de loop van de dag gaat het allemaal steeds iets moeizamer, m'n armen worden moe.

Het is inmiddels kwart over 9 's avonds en we hebben nog 15 minuten. Jopie heeft 7 vissen, ik 6 en Iens 5. Ik zit ongeveer op het puntje van het bankje met m'n vingers gekruist hopend op een laatste vis.
Beet; deze vis moet en zal ik op de kant krijgen! Het is echter niet de kleinste vis van de dag en het kost me ongeveer al m'n laatste energie waarvan ik na een paar dikke vissen (zwaarste 45 kg) niet veel meer over heb. Jopie biedt al aan om de hengel over te nemen maar dat kan natuurlijk echt niet. Inske helpt me een klein handje (dikke kans dat ik anders met hengel en al de plomp in was gegaan) en uiteindelijk ligt hij uiteindelijk op de steiger. Pfieuw gelukkig gelijkspel voor Jopie en mij. Het was een mooie dag!

Maandag 30-1; Jopies verjaardag en Inskes laatste dag. Wat is de tijd snel gegaan! Die ochtend doen we een verjaardagsbrunch in een dubieus tentje. Inske wilde een taartje regelen voor Jopie maar de taart was helaas op. De dames van de keuken zijn maar even snel boodschapjes gaan doen en hebben onderstaande taartje speciaal voor hem gemaakt (ook nog eens van het huis), hoe lief! Aan het einde van de middag is het voor Inske tijd om richting vliegveld te gaan :( :( Het was heeeeel gezellig dat ze er was en ik ga haar missen!

Dezelfde avond komen papa mama en Jobke aan. Door een vluchtwijziging en een extra tussenstop in Singapore (stomme KLM) lopen ze Inske net mis.
Jopie en ik hebben tussendoor een paar uurtjes de tijd voor onszelf. We gaan naar de rooftopbar  Cloud 47, met uitzicht over Bangkok voor een romantisch dineetje. Wanneer we bijna uitgegeten zijn krijgen we een appje dat de familie al in de taxi zit. We betalen en gaan snel richting hotel. Helaas zat het verkeer een beetje tegen en zitten ze al op ons te wachten als we aankomen, geen goede binnenkomer. Oepsie.

De eerste dagen blijven we in Bangkok. Paps, mams en Jobke kunnen even bijkomen en acclimatiseren en Jopie heeft tijd om nog een paar inentingen te halen. Hij heeft redelijk last minute besloten om 6 maanden te blijven :D en had in Nederland niet genoeg tijd om deze nog te halen. Na een paar dagen Bangkok is het tijd om weer verder te gaan. Volgende bestemming is wederom Cambodja!